Το φτυάρι

Τ Ο Φ Τ Υ Α Ρ Ι 11 φταίει το κρύο. Όση ώρα τρέχω στον αυτοκινητόδρομο, το πρόσωπο του Γιαν κάθεται ατάραχο πλάι μου, στο κάθισμα του συνοδηγού. Δεν είναι γι’ αυτή τη φωτογραφία που πήρα μαζί μου την πρόσκληση. Δεν μου χρειάζεται ούτε το πρόγραμμα ούτε ο χάρτης πρόσβασης. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι τα γραμματόσημα, κολ­ λημένα σε παχιά στρώση πάνω στον φάκελο. Αποδεικνύουν ότι ο Πιμ ήθελε να είναι σίγουρος πως η επιστολή του θα έφτανε στα χέρια μου. Φυσικά, ξέρω καλά ότι αυτό το γράμ­ μα δεν απευθύνεται στο άτομο που είμαι σήμερα αλλά στην Εύα που ήμουν πριν από το καλοκαίρι του 2002, εκείνης της εποχής που ακόμη μιλούσαμε μεταξύ μας. Και γι’ αυτόν τον λόγο, κάνω ακριβώς αυτό που θα έκανα και τότε: αγνοώ την επιφυλακτικότητά μου και πηγαίνω παρ’ όλα αυτά.