Το φτυάρι

L I Z E S P I T 10 Φυσικά, προτού ακόμη σκουπίσω τα μάγουλά μου με την πετσέτα της κουζίνας, ήξερα ότι δεν είχα ξεμπερδέψει με την πρόσκληση. Την έβγαλα από τον σκουπιδοτενεκέ. Το άμυλο της πατάτας είχε λερώσει τη φωτογραφία του Γιαν. Από το στόμα του ξεκινούσε μια μαύρη γραμμή που επέκτεινε τα χείλη του μέχρι το κέντρο του μετώπου του. Με τη γωνία της πετσέτας προσπάθησα να δώσω στο χαμόγελο την αρχική του μορφή. 3 μ.μ.: άνοιγμα των στάβλων. 3.15 μ.μ.: σύντομη επίδειξη των ρομπότ άμελξης και στη συνέχεια δεξίωση. ΥΓ: Να έχετε μαζί σας ζεστά ρούχα. Μη φέρετε λουλούδια αλλά, για παράδειγμα, μια φωτογραφία ή κάποια ωραία ιστορία για τον αδελφό μου. Μπορείτε να τις στείλε­ τε από τώρα με μέιλ στη διεύθυνση [email protected] ή να τις αναρτήσετε στον λογαριασμό Facebook του Γιαν. Οδηγίες για τη διαδρομή όπισθεν. Στην πίσω σελίδα της πρόσκλησης, κάτω από έναν σχηματο­ ποιημένο χάρτη, υπήρχε ένα τραγικά γλυκανάλατο παράθεμα. Παρότι το διάβασα και το ξαναδιάβασα μεγαλόφωνα, όπως πιθανότατα επιθυμούσε ο Πιμ, όλα αυτά δεν αποτελούσαν παρά μια σειρά από λέξεις που, όσο κι αν προσπαθούσαν, δεν έλεγαν τίποτα. Είναι τώρα περασμένες εννέα. Μόλις πέρασα τη Βιλβόρντ. Το ψηφιακό ρολόι του αυτοκινήτου τρεμοσβήνει κάθε δυο τρία δευτερόλεπτα και πηγαίνει μερικά λεπτά μπροστά σε σχέση με την ώρα που δείχνει το κινητό μου. Μπορεί να