Το φτυάρι

7 9.00 Η πρόσκληση έφτασε πριν από τρεις εβδομάδες, με πολύ περισσότερα γραμματόσημα απ’ όσα χρειαζόταν. Αρχικά, σκεπτόμενη αυτά τα γραμματόσημα και το γεγονός πως, εντέλει, το βάρος τους πρέπει να επιβάρυνε τα έξοδα απο­ στολής, ένιωσα να με πλημμυρίζει η ελπίδα: υπάρχουν λοιπόν ακόμη πράγματα που καθιστούν άλλα πράγματα δυνατά και αντιστρόφως. Ο φάκελος ήταν ακουμπισμένος πάνω στην υπόλοιπη αλ­ ληλογραφία, καμιά δεκαριά γράμματα και διαφημίσεις, τα­ κτοποιημένα σε δύο μικρές ισοϋψείς στοίβες μπροστά στην πόρτα μου. Αυτό έφερε την υπογραφή του γείτονά μου: μια στοίβα για κάθε εξυπηρέτηση που ήμουν υποχρεωμένη να ανταποδώσω. Κάτω από την πρόσκληση με τα υπερτιμημένα ταχυδρομικά τέλη βρισκόταν το προωθητικό έντυπο ενός γαλ­ λόφωνου μέντιουμ και το φυλλάδιο ενός καταστήματος παι­ χνιδιών, με παραλήπτη τους γείτονες του πάνω ορόφου – δεν είναι σπάνιο το γραμματοκιβώτιό μου να καταβροχθίζει την ανεπιθύμητη αλληλογραφία, αυτήν που κάνει τα παιδιά τους να γκρινιάζουν. Ο διπλανός σωρός περιλάμβανε λογαρια­ σμούς και τέσσερα αντίτυπα ενός διαφημιστικού φυλλαδίου