Το φως που σβήνει

ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ Σ ΒΗΝΕ Ι 25 σμα, και για κάμποση ώρα επικράτησε μέσα στο αεροκίνητο βαριά σιωπή. «Ο Άρκιν είναι από τον Κιμντίς» είπε τελικά η Γκουέν, με βεβιασμένο γέλιο. Όμως ο Ντερκ τη θυμόταν καλά και δεν ξεγελάστηκε από τη δήθεν αταραξία της· εξακολουθούσε να είναι το ίδιο τσαντισμένη όσο και τη στιγμή που αποπήρε τον Ρούαρκ πριν από λίγο. «Δεν καταλαβαίνω» είπε ο Ντερκ, νιώθοντας τελείως χαζός, γιατί όλοι συμπεριφέρονταν σαν να περίμεναν ότι θα έπρεπε να καταλαβαίνει. «Δεν είσαι απ’ τους εξώκοσμους, γι’ αυτό» είπε ο Ρούαρκ. «Άβαλον, Μπάλντουρ, απ’ όποιον πλανήτη κι αν είσαι… οι λαοί μέσα από τοΠέπλο δεν ξέρουν τι είναι αυτοί οι Κάβαλαρ». «Ούτε οι Κιμντισιανοί» είπε η Γκουέν, κάπως πιο ήρεμα τώρα. «Σαρκαστικά το λέει» είπε νευριασμένα ο Ρούαρκ. «Οι Κι- μντισιανοί και οι Κάβαλαρ… πώς να το πω… δεν τα πάμε καλά μεταξύ μας, κατάλαβες; Γι’ αυτό η Γκουέν σού λέει πως είμαι προκατειλημμένος και να μη με πιστεύεις». «Ναι, Άρκιν» του αντιγύρισε εκείνη, και ύστερα στράφηκε στον Ντερκ. «Δεν γνωρίζει τον Χάι Κάβαλααν, δεν κατανοεί ούτε την κουλτούρα ούτε τον λαό. Όπως όλοι οι Κιμντισιανοί, έτσι κι αυτός θα σου πει τα χειρότερα, αλλά η πραγματικότη- τα είναι πολύ πιο σύνθετη. Να το θυμάσαι αυτό, όταν τούτη η μαλαγάνα αρχίσει να σου πιπιλάει το μυαλό. Δεν νομίζω ότι θα δυσκολευτείς. Θυμάμαι παλιά που έλεγες πάντα ότι κάθε ζήτημα έχει τριάντα πλευρές». ΟΝτερκ έβαλε τα γέλια. «Σωστό» είπε «και πέρα για πέρα αληθινό. Αν και τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να σκέφτομαι