Το φάντασμα του βεστιαρίου

Τ Ο Φ Α Ν Τ Α Σ Μ Α Τ Ο Υ Β Ε Σ Τ I Α Ρ Ι Ο Υ 11 μάλιστα, σκεφτόμασταν, άλλος ένας αναθεματισμένος βα­ ρύς χειμώνας. Και μετά ανέβηκαν στο βήμα διάφοροι να μιλήσουν γι’ αυτόν. Ακούστηκαν λογής λογής ανέκδοτα. Για τη δουλειά του στον πόλεμο ως έκτακτου αστυφύλακα στο Γουέστ Εντ. Για τις ιστορίες που αφηγούνταν. Για το πώς είχε βρεθεί εκεί μετά την αποτρόπαιη βόμβα που είχε πέσει από το φρεάτιο του εξαερισμού στο Καφέ ντε Παρί. Η υπόθεση δεν ήταν για γέλια. Είχε κομματιάσει τον Σνέικσιπ Τζόνσον. Εκατόν ογδόντα έξι άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στο Λονδίνο εκείνη τη νύχτα. Θυμήθηκαν πράξεις καλοσύνης, τη στή­ ριξη που είχε προσφέρει σε άλλους, ηθική και χρηματική, σε στιγμές κρίσης ή απώλειας. Χρηματική , σκέφτηκε η Τζόαν. Και πού είχαν βρεθεί τα λεφτά; Ήταν πάντα στενεμένοι. Κύματα συμπόνιας κυλούσαν από το πίσω μέρος της εκκλησίας προς τους οικείους του, μπορούσε τώρα να τα νιώσει κι εκείνη, και ένα μεγάλο μέρος προοριζόταν για τη Βέρα, που η ιστορία της ήταν γνωστή στην ομήγυρη. Τόσο φέρελπις, τέτοια λαμπερή σκηνική παρουσία, οι πά­ ντες το έλεγαν. Ήταν ολότελα απελπισμένη. Φυσικά, ήταν πολύ κοντά στον πατέρα της. Όσα ήξερε τα είχε μάθει από εκείνον, και δείτε τη τώρα. Συντετριμμένη. Όταν τέλειωσε η τελετή, είδαμε να βγάζουν τον παλιό­ φιλο τον Γκράισι από το πίσω μέρος, ανάμεσα από τις κουρ­ τίνες, μες στην κάσα του – στην κάσα του! Και πώς θα ζήσουμε τώρα χωρίς αυτόν; πρέπει να ήταν η κοινή σκέψη μητέρας και κόρης–, και εκείνη τη στιγμή ο κίνδυνος της κατάρρευσης ήταν χειροπιαστός. Όμως στάθηκαν όρθιες στα πόδια τους,