Το φάντασμα του βεστιαρίου

Τ Ο Φ Α Ν Τ Α Σ Μ Α Τ Ο Υ Β Ε Σ Τ I Α Ρ Ι Ο Υ 9 να. Γνώριζε τους περισσότερους από τους παρευρισκόμε­ νους, όμως υπήρχαν και λίγοι –ξέραμε ποιοι ήταν αυτοί, α ναι– που δεν τους είχε ξαναδεί, και δεν έμοιαζαν άνθρωποι του θεάτρου· όμως ο Γκράισι είχε πάρε δώσε με κάθε λογής ανθρώπους, ακόμα και με κακοποιούς. Ο σερ ΤζονΜπρογκ ήταν εκεί, και έδειχνε περιποιημένος –η ίδια φρόντιζε συ­ χνά τα ρούχα του–, και η ντέιμ Άννα Φλιτς ήταν επίσης εκεί, στα λευκά, μ’ ένα αόριστο χαμόγελο στο άσχημα πουδρα­ ρισμένο πρόσωπό της καθώς μοίραζε κρίνα – και πού στην ευχή τα είχε βρει τα κρίνα αυτόν τον χειμώνα της λιτότητας; Ο Εντ Κόουλφαξ ήταν παρών, και ο Τζίμι Έρκαρτ, φαινο­ μενικά άθιχτος από το διάστημα που είχε περάσει στη στε­ νή, και οι παλιές της φίλες Χάτι Γουότερστον και Ντέλφι Ντιξ –πάλαι ποτέ χορεύτρια, αλλά σε αναπηρική καρέκλα τώρα–, και ο Ρούπερτ, φυσικά, αδέκαρος, όπως έλεγαν. Ναι, τόσοι πολλοί από την παλιοπαρέα, όλοι εκείνοι που είχαν βγει ζωντανοί από τον πόλεμο, και να μην είναι ο Γκράισι εκεί να το χαρεί… Θα το καταδιασκέδαζε. Η Βέρα, εντωμεταξύ, φορούσε ακόμη τα μαύρα της γυαλιά κι έσφιγγε δυνατά το μπράτσο της μητέρας της κα­ θώς βάδιζαν προς το παρεκκλήσι. Η άμοιρη κοπέλα ήταν ολοφάνερα σε άσχημη κατάσταση. Ψηλή και όμορφη, πιο αγαλματένια κι από τη μητέρα της ακόμα, και εντούτοις σήμερα έδειχνε τόσο ντελικάτη, που μας ράγιζε την καρδιά. Ο σύζυγος της Βέρας, ο Τζούλιους Γκλας, πρώην ιμπρε­ σάριος, ένας λεπτός και χλωμός άντρας κάπου είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της, βρισκόταν στ’ αριστερά της. Δίπλα του ήταν η Γκουστλ Χέρτσφελντ, μια εβραία πρόσφυγας που