Το εξπρές των αρουραίων

Τ Ο Ε Ξ Π Ρ Ε Σ Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν 13 κανικά τσιγάρα, που έφταναν στη μαύρη αγορά του Βερολίνου μέσω Πολωνίας. Του Οπενχάιμερ του άρεσε που η μάρκα των τσιγάρων σήμαινε φίλος , αν και δυστυχώς αυτό δεν βελτίωνε τη μυρωδιά του καπνού. Παρ’ όλη τη μαραζωμένη εμφάνιση, ο Βέντσελ είχε αποδειχτεί αξιόπιστος συνεργάτης τους τελευταίους μήνες, γιατί είχε το χά­ ρισμα της γρήγορης αντίληψης. Η εξωτερική εμφάνιση ούτως ή άλλως δεν είχε πολλή σημασία σ’ αυτούς τους καιρούς. Ο Οπεν­ χάιμερ δεν είχε ψευδαισθήσεις, το πιο πιθανό ήταν ότι κι ο ίδιος φαινόταν τόσο εξαθλιωμένος όσο και ο Βέντσελ. Ωστόσο αυτός δεν σπαταλούσε τα κουπόνια του για τσιγάρα, αλλά ούτως ή άλλως οι μερίδες που του αναλογούσαν δεν έφταναν. Η ποσότη­ τα ήταν, όπως έλεγε η παροιμία, λίγη για να ζήσεις, αρκετή για να μην πεθάνεις. Μετά το πάρκο του Τρέπτοου ο Βέντσελ έκοψε ταχύτητα. Στην πλευρά του Οπενχάιμερ φάνηκε ένα τριώροφο κτίριο. Τα κίτρινα φανάρια του δρόμου φώτιζαν μόνο τους κάτω ορόφους, οι υπόλοιποι χάνονταν στο σκοτάδι του νυχτερινού ουρανού. Πριν εκτεθεί στην υγρασία της ψυχρής νύχτας, ο Οπενχάιμερ σήκωσε τον γιακά του πανωφοριού του. Βάδισε πλάι στην πρασιά μέχρι το χαμηλό τούβλινο βάθρο πάνω στο οποίο ήταν θρονιασμέ­ νο ένα πέτρινο γλυπτό – ένας πατέρας με τρία παιδιά. Ο Οπεν­ χάιμερ χαμογέλασε όταν αντιλήφθηκε ότι στην αρχετυπική αυτή αναπαράσταση της αγίας οικογένειας είχε προστεθεί μια κατσί­ κα ως κατοικίδιο ζώο. Πίσω από το γλυπτό ξανοιγόταν ένας φαρδύς δρόμος σε τρεις στοές, οι οποίες οδηγούσαν στο εσωτε­ ρικό αίθριο. Λίγο πιο κάτω, στην αριστερή πλευρά, ήταν η εξώ­ πορτα του σπιτιού. Στο φωτισμένο κλιμακοστάσιο είδε μαζεμένους πεντέξι αν­ θρώπους έξω από την πόρτα ενός διαμερίσματος. Ένας ένστολος αστυνομικός με μαύρο απαστράπτον κράνος στο κεφάλι προ