Το εξπρές των αρουραίων

Τ Ο Ε Ξ Π Ρ Ε Σ Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν 21 Ο Οπενχάιμερ ανέτρεξε στις σημειώσεις που είχε κρατήσει την προηγούμενη νύχτα για να ελέγξει αν συμφωνούσαν οι χρονικοί προσδιορισμοί. «Ο γείτονας με τη σφυρίχτρα δήλωσε ότι άκουσε φασαρία στο διαμέρισμα των Χίντσε, ύστερα ντύθηκε γρήγορα και βγήκε στο κλιμακοστάσιο, όπου είχαν ήδη μαζευτεί κι άλλοι ένοικοι. Ύστερα τον έστειλαν αμέσως να καλέσει βοήθεια. Το βρίσκω λογικό να φτάσατε εκεί γύρω στα δεκαπέντε λεπτά από την ώρα που διαπράχθηκε το έγκλημα. Ας πούμε ότι ο φόνος έγινε στη μία παρά τέταρτο, οι ιατροδικαστές θα το καθορίσουν αργότερα επακριβώς». «Για να το λέτε, έτσι θα είναι» είπε ο αστυνομικός. «Χρειάστηκε να σπάσουμε την πόρτα» πετάχτηκε ο πανύψη­ λος αστυνομικός που είχε σταθεί στην πόρτα και πρόσεχε να μην μπει στο διαμέρισμα κανένας περίεργος γείτονας στα μουλωχτά. Είχε τραβήξει την καρέκλα του κοντά στη σόμπα και έτριβε τα χέρια του που είχαν κοκαλώσει από το κρύο. «Δηλαδή η πόρτα ήταν κλειδωμένη» είπε σκεπτικός ο Οπενχάι­ μερ. «Αυτό σημαίνει ότι μέσα στο διαμέρισμα ήταν μόνο το ζεύγος Χίντσε και ο διαρρήκτης. Δεν σας άνοιξε κανένας από μέσα;» Οι δύο αστυνομικοί έγνεψαν αρνητικά. «Όταν μπήκαμε στο διαμέρισμα, η κυρία Χίντσε φρόντιζε τον τραυματισμένο άντρα της» είπε ο ξερακιανός αστυνομικός. Ο Οπενχάιμερ συνοφρυώθηκε. «Γιατί όμως δεν κάλεσε βοή­ θεια; Αυτή θα ήταν η φυσιολογική αντίδραση. Αντί γι’ αυτό, κά­ θεται στο κλειδωμένο διαμέρισμα». Ο Οπενχάιμερ βυθίστηκε στις σκέψεις του και συγχρόνως ξε­ φύλλιζε το σημειωματάριό του. Κάτι τον ενοχλούσε στη συμπε­ ριφορά της κυρίας Χίντσε, προς στιγμήν, όμως, δεν μπορούσε να το προσδιορίσει. Το δυνατό τρίξιμο από τα ξύλα που καίγονταν στη σόμπα τράβηξε την προσοχή του Οπενχάιμερ. Ο ψηλός αστυνομικός