Το εξπρές των αρουραίων

Τ Ο Ε Ξ Π Ρ Ε Σ Τ Ω Ν Α Ρ Ο Υ Ρ Α Ι Ω Ν 19 Το μέτωπο της κυρίας Χίντσε ζάρωσε. «Στην Έρικα ίσως. Έρικα Σιμελπφένιχ λέγεται. Μένει στην Μπαουμσουλενστράσε. Όμως σίγουρα θα κοιμάται τώρα». «Μην ανησυχείτε, θα το φροντίσουμε εμείς αυτό» την καθη­ σύχασε ο Οπενχάιμερ. Έριξε μια γρήγορη ματιά στον Βέντσελ κι αυτός έφερε αμέσως έναν από τους ένστολους αστυνομικούς για να συνοδεύσει την κυρία Χίντσε στη φίλη της. Την επόμενη ημέρα ο Οπενχάιμερ ξεκίνησε με τη δουλειά ρουτί­ νας που έπρεπε να γίνει σε κάθε υπόθεση. Αποσύρθηκε στο γρα­ φείο του για να προγραμματίσει τα επόμενα βήματά του. Κοίτα­ ζε πίσω από τα μεγάλα παράθυρα τον συννεφιασμένο ουρανό βυθισμένος σε σκέψεις. Μαζί με την ψηλή οροφή, τα παράθυρα έκαναν το γραφείο να φαίνεται πιο ευρύχωρο απ’ όσο ήταν στην πραγματικότητα. Γύρω στο μεσημέρι κάλεσε στο γραφείο του τους δύο ένστο­ λους αστυνομικούς. Ήταν οι πρώτοι που είχαν φτάσει στον τόπο του εγκλήματος και μόνο με τη βοήθειά τους θα μπορούσε να διαπιστώσει αν τα πενιχρά στοιχεία που είχε καταφέρει να απο­ σπάσει από την κυρία Χίντσε ήταν σωστά. Όταν μπήκαν στο γραφείο του Οπενχάιμερ, οι δύο αστυνομικοί φαίνονταν τόσο φρέσκοι και στην τρίχα, όπως το προηγούμενο βράδυ στον τόπο του εγκλήματος. Η εποχή που η κρατική εξουσία εκπροσωπούνταν από κάτι αποστεωμένες φιγούρες εξοπλισμένες μόνο με ένα περιβραχιόνιο της αστυνομίας σχεδιασμένο στο χέρι είχαν παρέλθει οριστικά. Από αυτό τον χρόνο οι αστυνομικοί εφοδιάζονταν από την υπηρεσία, φορούσαν τα γνωστά τσάκος* στην προμετωπίδα των οποίων άστραφτε η αρκούδα του Βερο­ λίνου, στολές από γκριζογάλανο ύφασμα, τα διακριτικά του βαθ* Tschako: αστυνομικό κράνος. (Σ.τ.Μ.)