Το εξπρές των αρουραίων

H A R A L D G I L B E R S 18 σα να ανακατεύει τα πράγματά μας στο καθιστικό. Τότε ξύπνη­ σα τον άντρα μου. Νόμιζα ότι ο Κόνραντ θα φώναζε τους γείτονες ή την αστυνομία, όμως ήθελε να κάνει τον ήρωα. Πήγε στο καθι­ στικό για να αιφνιδιάσει τον διαρρήκτη. Όταν μπήκα, είχαν πια­ στεί στα χέρια. Αμέσως μετά ο διαρρήκτης σωριάστηκε στο πά­ τωμα. Νεκρός. Και ο Κόνραντ αιμορραγούσε». Στην ανάμνηση αυτών των γεγονότων έσφιξε τα χείλη. Ο Βέντσελ στεκόταν ακουμπώντας στην κάσα της πόρτας και κατέγραφε τη μαρτυρία της κυρίας Χίντσε. Στο άκουσμα των τελευταίων φράσεων συνοφρυώθηκε. Ο Οπενχάιμερ κατάλαβε αμέσως τι ήταν αυτό που του είχε κάνει εντύπωση. Οι γείτονες είχαν ακούσει τη φασαρία και είχαν φωνάξει την αστυνομία. Ακόμα και μέσα στη νυχτερινή ησυχία ένας καβγάς πρέπει να κράτησε αρκετή ώρα προτού γίνει αντιληπτός από τους γείτονες. «Μπορείτε να θυμηθείτε πόση ώρα πέρασε πριν ακολουθήσε­ τε τον άντρα σας στο καθιστικό;» επέμεινε ο Οπενχάιμερ. Η κυρία Χίντσε ανασήκωσε τους ώμους και μουρμούρισε βια­ στικά: «Δεν ξέρω. Είναι…» Βουβάθηκε. «Δεν θυμάμαι. Είναι κα­ λά, έτσι δεν είναι;» Η κυρία Χίντσε έριξε ένα ικετευτικό βλέμμα στον Οπενχάιμερ και έσφιξε στη χούφτα της το μουσκεμένο από τα δάκρυα μαντίλι. «Τον μεταφέρουν ήδη στο νοσοκομείο» εξήγησε ο Οπενχάιμερ. Κατάλαβε ότι δεν θα έβγαζε πουθενά η κουβέντα σήμερα. Η κυ­ ρία Χίντσε ήταν πολύ ταραγμένη για να μπορέσει να δώσει σα­ φείς απαντήσεις στις ερωτήσεις του. «Έχετε κάποιους γνωστούς που θα μπορούσαν να σας φιλο­ ξενήσουν;» τη ρώτησε. Η κυρία Χίντσε τον κοίταξε απορημένη, έτσι έγινε πιο συγκεκριμένος: «Πολύ φοβάμαι ότι το Εγκληματο­ λογικό θα κάνει κατάληψη στο σπίτι σας τις επόμενες ώρες. Θα επικρατήσει συνωστισμός. Θα σας συμβούλευα να κοιμηθείτε κάπου αλλού σήμερα».