Το δικαίωμα στην τεμπελιά

18 paul lafargue κός θεός, έδωσε σε όσους τον λάτρευαν το υπέρτατο παράδειγμα της ιδεώδους τεμπελιάς: έπειτα από έξι ημέρες δουλειάς, αναπαύθηκε για όλη την αιωνιότητα. Και ποιοι είναι οι λαοί για τους οποίους η εργασία αποτελεί, αντίθετα, οργανική ανάγκη; Οι Ωβερνιάτες, οι Σκοτσέζοι (αυτοί οι Ωβερνιάτες των Βρετανικών Νή- σων), οι Γκαγιέγκος (αυτοί οι Ωβερνιάτες της Ισπανίας), οι Πομερανοί (αυτοί οι Ωβερνιάτες της Γερμανίας) και οι Κινέζοι (αυτοί οι Ωβερνιάτες της Ασίας). Στη δική μας κοινωνία, ποιες είναι οι τάξεις που αγαπούν την ερ- γασία για την εργασία; Οι ιδιοκτήτες αγρότες και οι μι- κροαστοί: οι πρώτοι σκυφτοί στα χωράφια τους, οι δεύ- τεροι κολλημένοι στα μαγαζιά τους, γυρίζουν όπως ο τυφλοπόντικας στις υπόγειες στοές και ποτέ δεν σηκώ- νουν το κεφάλι για να αγναντέψουν ξένοιαστα τη φύση. Και εντωμεταξύ, το προλεταριάτο, η μεγάλη τάξη που περιλαμβάνει όλους τους παραγωγούς των πολιτι- σμένων εθνών, η τάξη που, απελευθερώνοντας τον εαυτό της, θα απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τη δουλική εργασία και θα καταστήσει το ανθρώπινο ζώο ελεύθερο ον, το προλεταριάτο ακριβώς αφέθηκε να διαφθαρεί από το δόγμα της εργασίας, προδίδοντας τα ένστικτά του και αγνοώντας την ιστορική του απο- στολή. Σκληρή και τρομερή υπήρξε η τιμωρία του. Όλες οι ατομικές και κοινωνικές δυστυχίες γεννήθη- καν από το δικό του πάθος για την εργασία.