Το δεύτερο φύλο

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ | 65 ορμονών καθορίζουν το σώμα της. Η γυναίκα, κατά μέσο όρο, είναι κοντύ­ τερη και ελαφρύτερη από τον άντρα, ο σκελετός της είναι πιο λεπτοκαμω­ μένος, η λεκάνη της πιο φαρδιά, προσαρμοσμένη στις λειτουργίες της κύ­ ησης και του τοκετού· στον συνδετικό ιστό της εγκαθίσταται λίπος· και οι γραμμές της είναι πιο στρογγυλεμένες από του άντρα. Tο γενικό παρουσι­ αστικό, η μορφολογία, το δέρμα, η τριχοφυΐα και λοιπά, παρουσιάζει σα­ φέστατες διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα. Η γυναίκα διαθέτει πολύ μικρό­ τερη μυϊκή δύναμη, περίπου τα δύο τρίτα αυτής του άντρα· η αναπνευστική της ικανότητα είναι κατά τι μικρότερη· το μέγεθος των πνευμόνων, της τραχείας και του λάρυγγά της είναι μικρότερο· και η διαφορά στην κατασκευή του λάρυγγα συνεπιφέρει και τη διαφορά στη φωνή. Το ειδικό βάρος του αίματος είναι μικρότερο στις γυναίκες, όπως και η τιμή της αιμογλομπίνης. Συνεπώς οι γυναίκες είναι λιγότερο εύρωστες και εμφανίζουν μεγαλύτερη προδιάθεση για αναιμία. Οι σφυγμοί τους είναι γρηγορότεροι, το αγγειακό τους σύστημα πιο ασταθές, κοκκινίζουν πολύ πιο εύκολα. Η αστάθεια απο­ τελεί γενικώς εντυπωσιακό χαρακτηριστικό γνώρισμα του οργανισμού τους. Στον μεταβολισμό των αντρών παρατηρείται, μεταξύ άλλων, σταθερότητα του ασβεστίου, ενώ η γυναίκα, η οποία διαθέτει πολύ μικρότερες ποσότητες αλάτων ασβεστίου, χάνει επιπλέον ένα μέρος τους κατά τη διάρκεια των εμμήνων και της εγκυμοσύνης. Φαίνεται ότι οι ωοθήκες στο θέμα του ασβε­ στίου ασκούν καταστροφική μεταβολική δράση. Η αστάθεια αυτή προκαλεί διαταραχές στις ωοθήκες και τον θυρεοειδή, που είναι πιο αναπτυγμένος από τον αντρικό· και η αστάθεια των ενδοκρινών εκκρίσεων επιδρά στο φυτικό νευρικό σύστημα, ο νευρικός και μυϊκός έλεγχος είναι ατελής. Απο­ τέλεσμα αυτής της έλλειψης σταθερότητας και ελέγχου είναι η ευσυγκινησία που συνδέεται άμεσα με τις παρεκτροπές των αιμοφόρων αγγείων: ταχυ­ παλμίες, κοκκίνισμα και λοιπά. Είναι επίσης πολύ πιο επιρρεπείς στις σπασμωδικές εκδηλώσεις: δάκρυα, ξεσπάσματα γέλιου, νευρικές κρίσεις. Αντιλαμβανόμαστε ότι πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα προέρχονται και πάλι από την υποτέλεια της γυναίκας στο είδος. Αυτό είναι και το πιο εντυπωσιακό συμπέρασμα της συγκεκριμένης μελέτης: από όλα τα θηλυκά θηλαστικά, εκείνο που αλλοτριώνεται πιο ολοκληρωτικά και αντιδρά πιο βίαια στην αλλοτρίωση αυτή είναι η γυναίκα. Σε κανένα θηλα­ στικό η υποδούλωση του οργανισμού στην αναπαραγωγική λειτουργία δεν είναι τόσο κυριαρχική και τόσο δύσκολα αποδεκτή. Οι κρίσεις της εφηβεί­ ας και της εμμηνόπαυσης, η μηνιαία «κατάρα», η μακρόχρονη και συχνά δύσκολη κύηση, ο επώδυνος και μερικές φορές επικίνδυνος τοκετός, οι ασθένειες και τα ατυχήματα είναι χαρακτηριστικά του θηλυκού που ανήκει στο ανθρώπινο γένος. Θα έλεγε κανείς ότι το πεπρωμένο της γυναίκας όσο