Το δεύτερο φύλο

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ | 63 ρέουν. Η γυναίκα, όπως και ο άντρας, είναι το σώμα της * , μόνο που το σώμα της είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την ίδια. Η γυναίκα βιώνει ακόμα πιο έντονη αλλοτρίωση, όταν το γονιμοποιη­ μένο ωάριο πέφτει στη μήτρα και αρχίζει να αναπτύσσεται εκεί. Βέβαια η κύηση είναι φυσιολογικό φαινόμενο που όταν πραγματοποιείται σε φυσιο­ λογικές συνθήκες υγείας και διατροφής δεν βλάπτει τη μητέρα. Μάλιστα μεταξύ μητέρας και εμβρύου δημιουργούνται ορισμένες πολύ ευνοϊκές για την ίδια αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, παρά μια αισιόδοξη θεωρία η κοινω­ νική χρησιμότητα της οποίας είναι οφθαλμοφανής, η κύηση είναι ιδιαίτε­ ρα κοπιαστικό έργο που δεν αντιπροσωπεύει κάποιο προσωπικό κέρδος ** για τη γυναίκα, ενώ αντίθετα απαιτεί τεράστιες θυσίες. Συνοδεύεται συνή­ θως τους πρώτους μήνες από ανορεξία και εμετούς, κάτι που δεν παρατη­ ρείται στα άλλα θηλαστικά, και φανερώνει την επανάσταση του οργανισμού ενάντια στο είδος, που σιγά σιγά τον κατακυριεύει. Τα αποθέματα του ορ­ γανισμού σε φώσφορο, ασβέστιο και σίδηρο εξαντλούνται, και στη συνέχεια η έλλειψη του τελευταίου αυτού στοιχείου δύσκολα αναπληρώνεται· η υπερ­ λειτουργία του μεταβολισμού προκαλεί διέγερση του ενδοκρινικού συστή­ ματος. Όλα αυτά επιδρούν αρνητικά στο νευρικό σύστημα, το οποίο βρί­ σκεται σε κατάσταση ολοένα αυξανόμενης αναστάτωσης. Όσο για το αίμα, το ειδικό βάρος του μειώνεται, γίνεται αναιμικό, ανάλογο «του αίματος ατόμων που νηστεύουν, λιμοκτονούν, έχουν υποστεί συνεχείς αφαιμάξεις, βρίσκονται σε ανάρρωση *** ». Η μοναδική ελπίδα μιας γυναίκας που είναι υγιής και τρέφεται καλά είναι να αναπληρώσει εύκολα μετά τον τοκετό τις ελλείψεις του οργανισμού της. Πολλές φορές, όμως, στη διάρκεια της εγκυ­ μοσύνης συμβαίνουν σοβαρά ατυχήματα ή έστω κάποιες λιγότερο επικίν­ δυνες διαταραχές. Και αν ο οργανισμός της γυναίκας δεν είναι γερός, αν δεν προσέχει ιδιαίτερα την υγιεινή της, θα παραμορφωθεί πρόωρα, και η μητρότητα θα τη γεράσει, είναι γνωστό πόσο συχνά συμβαίνει αυτό στις αγροτικές περιοχές. Ο τοκετός είναι επώδυνος· και επικίνδυνος. Στην κρί­ ση αυτή γίνεται ολοφάνερο ότι το σώμα δεν ικανοποιεί πάντα το είδος και το άτομο συγχρόνως. Συμβαίνει επίσης το παιδί να πεθάνει ή ερχόμενο * Είμαι λοιπόν το σώμα μου, στο μέτρο τουλάχιστον που διαθέτω ένα, και αντιστρόφως το σώμα μου είναι σαν φυσικό υποκείμενο, σαν πρόχειρο σχεδίασμα ολόκληρου του είναι μου». (Μερλό-Ποντί, Phénoménologie de la Perception [Φαινομενολογία της αντίληψης].) ** Στο σημείο αυτό τοποθετούμαι καθαρά από την πλευρά της φυσιολογίας. Είναι προφανές ότι από ψυχολογική πλευρά η μητρότητα μπορεί να είναι πολύ επωφελής για τη γυναίκα όπως επίσης μπορεί να είναι και καταστροφική. *** Ανρί Βίνιε (Henri Vignes), Traité de physiologie [Πραγματεία Φυσιολογίας], τόμος ΧΙ, σε επιμέλεια των Ροζέ και Μπινέ.