Το δεύτερο φύλο

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ | 59 σωρό τρόπους για να καταναλώσει τις δυνάμεις που αποκτά· το θηλυκό αισθάνεται όλο και περισσότερο υποταγμένο, η σύγκρουση μεταξύ των δικών του συμφερόντων και των γενεσιουργών δυνάμεων που υπάρχουν μέσα του γίνεται λυσσαλέα. Ο τοκετός της αγελάδας και της φοράδας είναι πολύ πιο επώδυνος και επικίνδυνος από τον τοκετό του ποντικιού και του κουνελιού. Η γυναίκα, που είναι το πιο εξατομικευμένο θηλυκό, είναι και το πιο εύ­ θραυστο, αυτό που βιώνει με τον πιο τραγικό τρόπο το πεπρωμένο του και ξεχωρίζει με τον πιο σαφή τρόπο από το αρσενικό. Στο ανθρώπινο είδος, όπως και στα περισσότερα, έρχεται στον κόσμο περίπου ο ίδιος αριθμός θηλυκών και αρσενικών ατόμων (σε 100 κορίτσια αναλογούν 104 αγόρια)· και η ανάπτυξη των εμβρύων είναι ανάλογη. Στο θηλυκό, ωστόσο, το αρχικό επιθήλιο παραμένει ουδέτερο μεγαλύτερο χρο­ νικό διάστημα, με αποτέλεσμα να υφίσταται πολύ περισσότερο χρόνο την επίδραση του ορμονικού περιβάλλοντος, και η ανάπτυξή του πολλές φορές να αναστρέφεται: τα περισσότερα ερμαφρόδιτα άτομα είναι ως προς τον γονότυπο θηλυκά τα οποία στη συνέχεια απέκτησαν αντρικά χαρακτηριστι­ κά. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο αρσενικός οργανισμός καθορίζεται εξαρχής ως αρσενικός, ενώ το θηλυκό έμβρυο διστάζει να αποδεχτεί τη θηλυκότητά του. Αλλά αυτά τα πρώτα τραυλίσματα της εμβρυϊκής ζωής είναι ακόμη τόσο άγνωστα, που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια το νόημά τους. Το γεννητικό σύστημα μόλις σχηματιστεί είναι συμμετρικό και στα δύο φύλα. Τόσο οι ορμόνες του ενός όσο και του άλλου ανήκουν στην ίδια χημική οικογένεια, την οικογένεια των στερολών, και σε τελευταία ανάλυση προέρχονται από τη χοληστερόλη· και είναι αυτές που ελέγχουν τις δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις των [μη αναπαραγωγικών] κυττάρων του σώματος. Στο ανθρώπινο είδος, η γυναίκα δεν καθορίζεται ως τέτοια ούτε από τη χημική σύνθεση των ορμονών της ούτε από τις ανατομικές της ιδιαιτερότητες. Ό,τι την ξεχωρίζει από τον άντρα είναι η λειτουργική της εξέλιξη. Η ανάπτυξη του άντρα σε σύγκριση με τη γυναίκα είναι απλή: από τη στιγμή της γέννησής του ως την εφηβεία μεγαλώνει σχεδόν ομαλά· σε ηλικία δεκαπέντε με δεκάξι χρονών αρχίζει η παραγωγή σπέρματος, που συνεχίζεται χωρίς διακοπή ως τα γεράματα. Η εμφάνιση του σπέρματος συνοδεύεται και από την παραγωγή ορμονών που ορίζει επακριβώς την αντρική συγκρότηση του σώματος. Από τη στιγμή αυτή και μετά το αρσενι­ κό αποκτά σεξουαλική ζωή που εντάσσεται φυσιολογικά στην ατομική του ύπαρξη. Τη στιγμή της επιθυμίας, τη στιγμή της συνουσίας, η υπέρβαση του εαυτού του προς το είδος γίνεται ένα με την υποκειμενική στιγμή της υπερβατικότητάς του: είναι το σώμα του. Η ιστορία της γυναίκας είναι πολύ πιο περίπλοκη. Από τη ζωή της ως εμβρύου ήδη, η ποσότητα των ωαρίων