Το δεύτερο φύλο

46 | TO ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΥΛΟ αδρανής μάζα η οποία στη συνέχεια το αφομοιώνει, αφού πρώτα το ακρω­ τηριάσει κόβοντας την ουρά του. Πρόκειται για ενέργεια μαγική, ανησυχη­ τική, όπως κάθε παθητική δράση, ενώ η δραστηριότητα του αρσενικού γαμέτη είναι λογική, μια κίνηση που μπορεί να υπολογιστεί στον χρόνο και τον χώρο. Στην πραγματικότητα όλα αυτά δεν είναι παρά φαντασιοκοπίες. Οι αρσενικοί και θηλυκοί γαμέτες συγχωνεύονται από κοινού στο ωάριο· εξουδετερώνονται ολοκληρωτικά από κοινού. Ο ισχυρισμός ότι το ωάριο καταβροχθίζει λαίμαργα τον αρσενικό γαμέτη είναι λανθασμένος· και επί­ σης λανθασμένα λέγεται ότι ο αρσενικός γαμέτης οικειοποιείται ως νικητής τα αποθέματα του θηλυκού κυττάρου, μια και κατά τη συγχώνευση χάνεται τόσο η ατομικότητα του ενός όσο και του άλλου. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για όποιον σκέφτεται μηχανιστικά η κίνηση αυτή θεωρείται ένα κατε­ ξοχήν λογικό φαινόμενο· για τη σύγχρονη φυσική όμως δεν αντιπροσω­ πεύει κάποια άποψη πιο σαφή από την εξ αποστάσεως δράση. Άλλωστε αγνοούμε τις λεπτομέρειες των φυσικοχημικών δράσεων που καταλήγουν στο σμίξιμο της γονιμοποίησης. Ωστόσο από τη σύγκριση αυτή μπορούμε να κρατήσουμε μια αξιόπιστη ένδειξη: στη ζωή υπάρχουν δυο αλληλοσυν­ δεόμενες κινήσεις· η ζωή διατηρείται μόνο υπερβαίνοντας· και δεν υπερ­ βαίνει παρά μόνο για να διατηρηθεί. Αυτές οι δυο συγκεκριμένες χρονικά στιγμές, της διατήρησης και της υπέρβασης, συμβαίνουν πάντα από κοινού, και η αξίωση να τις διαχωρίσουμε δεν έχει νόημα. Κυριαρχεί όμως πότε η μια και πότε η άλλη. Οι δυο γαμέτες με τη συγχώνευσή τους υπερβαίνουν τον εαυτό τους και συγχρόνως διαιωνίζονται. Αλλά το ωάριο προβλέπει στη δομή του τις μελλοντικές ανάγκες, είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να θρέψει τη ζωή που θα ξυπνήσει μέσα του. Αντίθετα το σπερματοζωάριο δεν έχει κανένα εφόδιο για να εξασφαλίσει την ανάπτυξη του ζωντανού οργανισμού που θα δημιουργήσει. Από την άλλη, το ωάριο είναι ανίκανο να επιφέρει την αλλαγή που θα προκαλέσει την καινούργια έκρηξη ζωής, ενώ το σπερ­ ματοζωάριο είναι ικανό να μετακινείται. Χωρίς την προνοητικότητα του ωαρίου, η δράση του θα ήταν μάταιη· και χωρίς την πρωτοβουλία του, δεν θα εκπλήρωνε τις ζωτικές του δυνατότητες. Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συ­ μπέρασμα ότι ο ρόλος των δύο γαμετών είναι βασικά ίδιος: δημιουργούν από κοινού ένα έμβιο ον στο οποίο χάνονται και υπερβαίνουν και οι δυο τον εαυτό τους. Αλλά, στα δευτερεύοντα και επιφανειακά φαινόμενα που κατευθύνουν τη γονιμοποίηση, η μεταβολή στην αναγκαία για την εκκόλα­ ψη της νέας ζωής κατάσταση επιτυγχάνεται από το αρσενικό στοιχείο· το θηλυκό στοιχείο δίνει στην εκκόλαψη την οριστική μορφή αμετάβλητου οργανισμού. Θα ήταν πολύ τολμηρό να καταλήξουμε από μια τέτοια διαπίστωση στο