Το δεύτερο φύλο

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ | 43 προκαλέσει τη διαίρεση του αυγού και την ανάπτυξη του εμβρύου. Ξεκινώ­ ντας λοιπόν από τη διαπίστωση αυτή, κατέληξαν στην τολμηρή εικασία ότι ο αρσενικός γαμέτης δεν είναι απαραίτητος για την αναπαραγωγή, επιφέρει απλώς τη ζύμωση· και ίσως έρθει κάποτε η μέρα που η συμμετοχή του άντρα στην αναπαραγωγή θα είναι εντελώς άχρηστη, κάτι που μάλλον εύχονται πολλές γυναίκες. Τίποτα όμως δεν μας επιτρέπει να κάνουμε μια τόσο τολμηρή πρόβλεψη, γιατί τίποτα δεν μας επιτρέπει να γενικεύουμε τις ει­ δικές λειτουργίες της ζωής. Τα φαινόμενα του ασεξουαλικού πολλαπλασι­ ασμού και της παρθενογένεσης είναι εξίσου θεμελιώδη με κείνα της σεξου­ αλικής αναπαραγωγής. Έχουμε ήδη πει ότι η αναπαραγωγή δεν έχει a priori ευνοηθεί, αλλά και κανένα γεγονός δεν δείχνει ότι μπορεί να υποβιβαστεί στο επίπεδο στοιχειώδους μηχανισμού. Συνεπώς, απορρίπτοντας όλα τα a priori αξιώματα, όλες τις παράτολμες θεωρίες, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα γεγονός το οποίο δεν μπορούμε να στηρίξουμε, ούτε οντολογικά ούτε εμπειρικά, και του οποίου τη σημασία δεν μπορούμε να αντιληφθούμε a priori. Μόνο αν μελετήσουμε τις συγκεκριμέ­ νες εκδηλώσεις του, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα κατανοήσουμε και τη σημασία του· και τότε ίσως αποκαλυφθεί το περιεχόμενο της λέξης «θηλυκό». Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να προτείνουμε εδώ μια φιλοσοφία ζωής· και δεν θέλουμε να πάρουμε βιαστικά θέση στη διαμάχη που αντιπαραθέ­ τει την τελολογία με το σύνολο των τεχνικών μεθόδων. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι οι φυσιολόγοι και οι βιολόγοι χρησιμοποιούν μια τελολογι­ κή λίγο πολύ διάλεκτο, από το γεγονός και μόνο ότι δίνουν νόημα στα ζωτικά φαινόμενα, θα υιοθετήσουμε λοιπόν το λεξιλόγιό τους. Χωρίς να καταλήξουμε σε αποφάσεις που άπτονται της σχέσης μεταξύ ζωής και συ­ νείδησης, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι κάθε ζωντανό πλάσμα δηλώνει μια υπέρβαση· και ότι σε κάθε λειτουργία ενέχεται κάποιο σχέδιο. Οι περιγραφές μας δεν υπονοούν τίποτα περισσότερο. ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ, οι αρσενικοί και θηλυκοί οργανισμοί συνεργάζονται για να αναπαραχθούν. Καθορίζονται κυρίως από τους γαμέτες που παράγουν. Σε ορισμένα φύκια και ορισμένους μύκη­ τες τα κύτταρα που συγχωνεύονται για την παραγωγή του αυγού είναι πα­ νομοιότυπα· αυτές οι περιπτώσεις ισογαμίας είναι χαρακτηριστικές γιατί αποκαλύπτουν τη βασική ισοδυναμία των γαμετών. Κατά κανόνα οι γαμέτες είναι διαφοροποιημένοι, αλλά η αναλογία τους παραμένει αξιοσημείωτη. Τα σπερματοζωάρια και τα ωάρια προέρχονται από εξέλιξη πανομοιότυπων πρωταρχικών κυττάρων. Η εξέλιξη των πρωταρχικών θηλυκών κυττάρων σε ωοκύτταρα είναι διαφορετική από την εξέλιξη των σπερματοκυττάρων