Το δεξί χέρι

12 Μ Α Ν Ω Λ Η Σ Α Ν Δ Ρ Ι Ω Τ Α Κ Η Σ ναμος, βαθιά ανασφαλής, φαντασμένος και αφελής, φο­ βισμένος και γεμάτος θυμό και παράπονο άνθρωπος που είχε υπερβολική αυτοπεποίθηση, που πίστευε ότι οι άλ­ λοι τον αδικούσαν και ότι αυτή ήταν η ευκαιρία του να τους αποδείξει ότι άξιζε πολλά. Ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι δεν ήμουν κατάλληλος γι’ αυτό το πόστο. Ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι ήμουν ανάξιος. Παρό­ λο που πληρούσα τα τυπικά προσόντα και τις προϋπο­ θέσεις, μου έλειπαν οι εμπειρίες, μου έλειπε η μεθοδι­ κότητα, η εξειδικευμένη γνώση, ο βαθμός εστίασης, η ικανότητα σε τελική ανάλυση να χειρίζομαι περίπλοκες καταστάσεις και ανθρώπους. Και το σημαντικότερο όλων: δεν ήμουν ποτέ αυτό που λένε «ο σταθερός χαρακτήρας». Με τέτοια εξάρτυση, αγαπητέ, δεν πας για ψάρεμα στην ανοιχτή θάλασσα. Βασικά, έτσι ούτε για απόχη σε μπα­ νιέρα δεν πας. Κι όμως, εγώ έκρινα ότι ήμουν έτοιμος να κάνω ελεύθερη κατάδυση στον ωκεανό. Πίστεψα ότι δεν είχα να ζηλέψω τίποτα από άλλους, έβαλα κοστούμι και γραβάτα, σοβαροφανές ύφος χιλίων καρδιναλίων, πρόβαρα εκφράσεις και περπάτημα και βούτηξα στον βυθό άφοβα, λες και ήμουν γεννημένος γι’ αυτό. Κι επει­ δή δεν ήμουν ούτε κατά διάνοια κατάλληλος, στο τέλος κατέληξα να κατηγορώ διαρκώς τους άλλους. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. Είμαι ένας μέτριος τύπος, με μέτριες ικανότητες και μέτριες γνώσεις. Είμαι το τυπικό δείγμα ημιμορφωμένου