Το δεξί χέρι

27 Τ Ο Δ Ε Ξ Ι Χ Ε Ρ Ι ράξενο κούρεμα και τα ακουστικά που καθόταν πίσω από το γραφείο της εισόδου κι εκείνος μου εξήγησε ότι ο πυρετός και η αντάρα που βιώναν εκείνη την ώρα οφείλονταν στην προετοιμασία μιας σημαντικής ομιλίας που θα έδινε η Σωτηρία ακριβώς μία ημέρα μετά. Σχε­ δόν ταυτόχρονα με πλησίασε πρόσχαρα ένας νεαρός με οικείο πρόσωπο, φαλάκρα και χοντρό σκελετό γυαλιών και με ευγενικό τρόπο με κατεύθυνε προς μια ήσυχη γωνιά της κεντρικής αίθουσας, που έμοιαζε μ’ έναν ανοι­ χτό χώρο συνεδριάσεων, γεμάτη μαξιλάρια και μερικές όρθιες θέσεις εργασίας στα πλαϊνά της μέρη. Στη μια γωνία της αίθουσας ένα αγόρι κι ένα κορίτσι έπαιζαν με τις ρακέτες τους σ’ ένα τραπέζι πινγκ πονγκ. «Είσαι ο Πέτρος; Ο νέος σύμβουλος επικοινωνίας;» με ρώτησε τείνοντας το αριστερό του χέρι για χειραψία, αφού με το δεξί κρατούσε υπολογιστή, καφέ, κινητό και έγγραφα. «Εγώ είμαι» απάντησα δίνοντας διστακτικά το ίδιο χέρι. «Χαίρομαι πάρα πολύ! Σήφης Παραστατάκης». «Ο μπλόγκερ!» αναφώνησα. «Ναι, αυτός, ο βετεράνος!» μου είπε εκείνος. «Είστε εδώ;» του αντέτεινα. «Μίλα μου, σε παρακαλώ, στον ενικό» είπε. «Δεν το έχω δημοσιοποιήσει, αλλά ναι, είμαι εδώ και καιρό στην ομάδα της Σωτηρίας, και είμαι πολύ χαρούμενος που έρχεσαι να στελεχώσεις την ομάδα μας. Μας έχει μιλή­ σει με τα καλύτερα λόγια η Σωτηρία για εσένα».