Το δέρμα

ότι στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη ένα κοριτσάκι κοστίζει παρα- πάνω απ’ ό,τι εδώ, έτσι δεν είναι, Τζακ;». «Tu me dégoûtes»* έλεγε ο Τζακ. «Τρία δολάρια μάς κάνουν μόλις τριακόσιες λιρέτες. Πόσο να ζυγίζει ένα κοριτσάκι οχτώ με δέκα χρόνων; Είκοσι πέντε κιλά; Σκέψου ότι ένα κιλό αρνί, στη μαύρη αγορά, κοστίζει πεντακό- σιες πενήντα λιρέτες, δηλαδή πέντε δολάρια και πενήντα λεπτά». «Shut up!» φώναζε ο Τζακ. Οι τιμές των παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, εδώ και μερικές ημέρες είχαν πέσει, και εξακολουθούσαν να κατεβαίνουν. Ενώ οι τιμές της ζάχαρης, του λαδιού, του αλευριού, του κρέατος, του ψωμιού, είχαν ανεβεί και εξακολουθούσαν να αυξάνονται, η τιμή του ανθρώπινου κρέατος έπεφτε από μέρα σε μέρα. Μια κοπέλα μεταξύ είκοσι και είκοσι πέντε χρόνων, που μέχρι πριν από μία εβδομάδα άξιζε μέχρι και δέκα δολάρια, τώρα πια άξιζε μόλις τέσσερα, μαζί με τα κόκαλα. Ο λόγος για αυτή την πτώση της τι- μής του ανθρώπινου κρέατος στη ναπολιτάνικη αγορά εξαρτιόταν ίσως από το γεγονός ότι στη Νάπολη συνέρρεαν γυναίκες απ’ όλα τα μέρη της νότιας Ιταλίας. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι χονδρέ- μποροι είχαν ρίξει στην αγορά μια γερή παρτίδα Σιτσιλιάνες. Δεν ήταν όλες τους φρέσκο κρέας, αλλά οι κερδοσκόποι ήξεραν πως οι νέγροι στρατιώτες έχουν ραφινάτα γούστα, και προτιμούν το κρέας όχι και πολύ νωπό. Ωστόσο, το σικελικό κρέας δεν είχε με- γάλη ζήτηση, αφού μέχρι και οι νέγροι κατέληξαν να το απορρί- ψουν – στους νέγρους δεν αρέσουν οι πολύ μελαχρινές λευκές γυ- ναίκες. Από τις περιοχές της Καλαβρίας, την Απουλία, την Μπα- ζιλικάτα, το Μολίζε, κατέφθαναν καθημερινά στη Νάπολη, πά- νω σε κάρα που τα έσερναν ταλαίπωρα γαϊδούρια, πάνω σε συμ- μαχικά φορτηγά και, τις πιο πολλές φορές, με τα πόδια, στρατιές γεροδεμένα κι εύρωστα κορίτσια, σχεδόν όλα τους αγρότισσες, δελεασμένες από την ιδέα του πλουτισμού. Κι έτσι οι τιμές του [ 22 ] * Γαλλικά στο πρωτότυπο: Μου φέρνεις αηδία.