Το δέρμα

«Κακόκεφος είσαι» έλεγε ο Τζακ. «Γιατί να είμαι κακόκεφος;». «I know you, Μαλαπάρτε. Είσαι κακόκεφος σήμερα». «Λυπάμαι για το Κασίνο 5 , Τζακ». «Στον διάολο το Κασίνο, the hell with Cassino». «Λυπάμαι, αληθινά λυπάμαι για ό,τι συμβαίνει στο Κασίνο». «The hell with you» έλεγε ο Τζακ. «Ειλικρινά, είναι κρίμα που έχετε μπει σε μπελάδες στο Κα- σίνο». «Shut up, Μαλαπάρτε». «Sorry. Δεν ήθελα να σε προσβάλω, Τζακ. I like Americans. I like the pure, the clean, the wonderful American people». «Το ξέρω, Μαλαπάρτε. Το ξέρω πως τους αγαπάς τους Αμε- ρικανούς. But, take it easy, Malaparte. Life is wonderful». «Στον διάολο το Κασίνο, Τζακ». «Oh, yes. Στον διάολο η Νάπολη, Μαλαπάρτε, the hell with Naples». Μια παράξενη οσμή υπήρχε στον αέρα. Δεν ήταν η μυρωδιά που κατεβαίνει την ώρα του ηλιοβασιλέματος μέσα από τα δρο- μάκια του Τολέντο, από την πλατεία Ντέλε Καρέτε, από την Αγία Τερεζέλα ντέλι Σπανιόλι. Δεν ήταν η τηγανίλα ούτε η μυ- ρωδιά από τα μαγερειά και τα ουρητήρια, φωλιασμένα μες στα βρομερά κι ανήλιαγα καντούνια των Σπανιόλικων 6 , όπου ανη- φορίζουν από την οδό Τολέντο προς τον Άγιο Μαρτίνο 7 . Δεν ήταν η κίτρινη, θαμπή, γλοιώδης οσμή, καμωμένη από χίλιες δυο απόπνοιες, από χίλιες δυο θολές αναθυμιάσεις, de mille délicates puanteurs*, όπως έλεγε ο Τζακ, που τα μαραμένα λουλούδια, στοιβαγμένα στα πόδια της Παρθένου μες στα προ- σκυνητάρια στις γωνιές των σοκακιών, απλώνουν κάποιες ώρες της ημέρας σε ολόκληρη την πόλη. Δεν ήταν η μυρωδιά του νο- τιά, από πρόβειο τυρί και χαλασμένο ψάρι. Δεν ήταν ούτε εκεί- [ 19 ] * Γαλλικά στο πρωτότυπο: Χίλιες δυο λεπτές δυσοσμίες. 8734_DERMA 17-10-17 15:36 ™ÂÏ›‰·19