Το δέρμα

λέζε όταν τελείωσε τον σύντομο λόγο του. Οι στρατιώτες χαλά- ρωσαν στο αριστερό τους πόδι σε μια στάση μαλακή και κουρα- σμένη, και με κοίταξαν ίσια στα μάτια, με ένα βλέμμα γλυκύτε- ρο, πιο απόμακρο. «Και τώρα» είπε ο συνταγματάρχης Παλέζε «ο καινούργιος σας λοχαγός θα σας πει δυο λόγια». Άνοιξα τα χείλη μου, κι ένα απαίσιο γουργουρητό βγήκε από το στόμα μου, ήταν λόγια βαριά, παχύσαρκα, πλαδαρά. Είπα: «Είμαστε οι εθελοντές της Ελευθερίας, οι στρατιώτες της νέας Ιταλίας. Πρέπει να πολε- μήσουμε τους Γερμανούς, να τους διώξουμε από το σπίτι μας, να τους πετάξουμε έξω από τα σύνορά μας. Τα μάτια όλων των Ιτα- λών είναι καρφωμένα πάνω μας · πρέπει να ξανασηκώσουμε από τη λάσπη τη σημαία μας, να γίνουμε παράδειγμα σε όλους μέσα στην τόση ντροπή, να φανούμε αντάξιοι της ώρας που πλησιά- ζει, της αποστολής που μας αναθέτει η πατρίς». Όταν τελείωσα την ομιλία μου, ο συνταγματάρχης Παλέζε είπε στους στρατιώ- τες: «Τώρα ένας από σας θα επαναλάβει τα όσα είπε ο λοχαγός σας. Θέλω να σιγουρευτώ ότι καταλάβατε. Εσύ» είπε δείχνοντας έναν στρατιώτη «επανάλαβε όσα είπε ο λοχαγός σας». Ο στρατιώτης με κοίταξε, ήταν χλωμός, είχε τα άψυχα, λεπτά χείλη των νεκρών. Είπε αργά, με ένα ανατριχιαστικό γουργουρη- τό στη φωνή: «Πρέπει να φανούμε αντάξιοι όλης της ντροπής της Ιταλίας». Ο συνταγματάρχης Παλέζε με πλησίασε, μου είπε χαμηλό- φωνα: «Καταλάβανε» και απομακρύνθηκε αμίλητος. Κάτω από την αριστερή του μασχάλη, ένας μαύρος λεκές από αίμα απλω- νόταν αργά αργά στο ύφασμα της στολής του. Κοιτούσα τον μαύρο λεκέ ν’ απλώνεται σταδιακά, ακολουθούσα με το βλέμμα μου εκείνον τον γέρο ιταλό συνταγματάρχη που φορούσε τη στολή ενός νεκρού Εγγλέζου, τον παρακολουθούσα να ξεμα- κραίνει αργά κάνοντας να τρίζουν τα παπούτσια ενός νεκρού άγγλου στρατιώτη, και το όνομα Ιταλία βρόμαγε μες στο στόμα μου σαν κομμάτι σάπιο κρέας. [ 17 ] 8734_DERMA 17-10-17 15:36 ™ÂÏ›‰·17