Το δάγκωμα του φιδιού (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χολμς)

19 Ύστερα από μια όχι και τόσο μικρή πτώση, τα σκουπίδια χτύπησαν στην επιφάνεια της θάλασσας τινάζοντας νερά. Ο Σέρλοκ σήκωσε πάλι τα μάτια του στον ορίζοντα για να ελέγξει εκείνη τη σκοτεινή γραμμή, όμως το βλέμμα του τράβηξε μια κίνηση κάτω από το νερό. Ένα γκρίζο, γυα- λιστερό σχήμα πετάχτηκε μέσα από τη θάλασσα. Ήταν ένα ψάρι, αλλά φαινόταν μεγαλύτερο σε μέγεθος από τον ίδιο – στο μέγεθος του δασκάλου του, του Αμάιους Κρόου. Μια κοφτή ανάσα τού ξέφυγε από την έκπληξη, καθώς πέντε ακόμα, όχι, δέκα ακόμα σχήματα πετάχτηκαν μέσα από τη θάλασσα, ακολουθώντας τον αρχηγό τους. Είχαν καμπουρωτό ρύγχος, επίπεδες ουρές και μεγάλα, μαύρα μάτια. «Χαζεύεις τα κορίτσια;» φώναξε κάποιος πίσω του. Ο Σέρλοκ έστρεψε το κεφάλι του κι απάντησε εξίσου δυνατά: «Ένα από αυτά λέει πως είναι η γυναίκα σου! Λέει πως υποσχέθηκες να της στέλνεις τον μισό μισθό σου, αλ- λά δεν τον έστειλες ποτέ και τώρα ήρθε να τον εισπράξει μόνη της!». Οι ναύτες στο κατάστρωμα γέλασαν. Ο Σέρλοκ είχε ανακαλύψει από πολύ νωρίς ότι καθένας από αυτούς έκα- νε καλαμπούρια για την προσωπική ζωή των άλλων. Του θύμιζαν σκυλιά, που όλο έκαναν να δαγκώσουν ή δάγκω- ναν το ένα το άλλο παίζοντας, για να καθορίσουν ποιος ήταν ο αρχηγός. Μπορούσες είτε να προσβληθείς, οπότε τα αστεία γίνονταν πιο σκληρά και κακεντρεχή, είτε να συμμετάσχεις και να βελτιώσεις τη θέση σου. Από τότε που