Το δάγκωμα του φιδιού (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χολμς)

24 πραγματικά άσχημη καταιγίδα. Πιάστηκε γερά από τα σκοινιά για να μην πέσει, προσέχοντας τις σκλήθρες πάνω στην ξύλινη κεραία. Είχε δει τι συνέβαινε στους ναυτικούς όταν χωνόταν στο δέρμα τους κάποια σκλήθρα: η πληγή μπορούσε να μολυνθεί και να γίνει διπλάσια σε μέγεθος από το πρήξιμο, και τότε δεν αποκλειόταν το μολυσμένο κομμάτι να έπρεπε να κοπεί. Πάνω σε ένα πλοίο υπήρχαν χίλιοι και ένας τρόποι να τραυματιστεί κανείς σοβαρά. Για πρώτη φορά ο Σέρλοκ καταλάβαινε τη λογική του Μάι- κροφτ – ο ασφαλέστερος τρόπος να ζει κανείς τη ζωή του ήταν να μένει κλεισμένος στο σπίτι. Αν το έκανε όμως αυ- τό, θα έχανε και όλη την περιπέτεια. Χαμογέλασε μόνος του. Ίσως το καλύτερο ήταν να γίνει φίλος με κάποιον γιατρό – έτσι, θα είχε πάντοτε κοντά του κάποιον να τον περιθάλπει. Αφηρημένος καθώς ήταν από τις σκέψεις του, το χέρι του γλίστρησε σε μερικά άλγη που είχαν καταφέρει με κάποιον τρόπο να κολλήσουν σε ένα τμήμα του σκοινιού – κι ένιωσε να πέφτει. Έσφιξε γερά τα πόδια του γύρω από την κεραία, αλλά το βάρος του τον παρέσυρε κι άρχισε να γυρνάει, μέχρι που βρέθηκε να κρέμεται ανάποδα. Καθώς ο άνεμος φυσούσε το πανί, το υγρό καναβάτσο τον χτυπού- σε στο πρόσωπο. Έχασε τον προσανατολισμό του – πού ήταν το πάνω και πού το κάτω; Κύρτωσε την πλάτη του κι άπλωσε τα χέρια του προς το μέρος που πίστευε πως βρι- σκόταν η κεραία, όμως έπιασε μόνο αέρα. Ένιωθε τα πόδια του να γλιστράνε. Σε λίγα δευτερόλε-