Το Βυζάντιο σε έξι χρώματα: Άσπρο

Τα χρόνια του Ιουστινιανού, η αυτοκρατορία των Ρωμαίων ήταν απέραντη. Είχε όλον τον κόσμο δικό της. Όλον τον κόσμο που άξιζε, δηλαδή. Εξουσία­ ζε δυτικά ως τους τόπους των Βησιγότθων και των Φράγκων και τωνΟστρογότθων και των Αλαμανών, ανατολικά ως την Αρμενία και τη Συρία και την Αραβία, νότια είχε την Αίγυπτο και την Κυρηναϊκή και την Καρχηδόνα – κι έτσι έκλεινε τον κύκλο, και ο αυτοκράτορας, καθισμένος στον χρυσό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, κρατούσε ολόκληρη τη Με­ σόγειο στη χούφτα του. Η Μεσόγειος τότε ήταν ο κόσμος όλος. ΗΜεσόγειος με τις ακτές της, δηλα­ δή. Γιατί, βέβαια, η θάλασσα είναι η καρδιά. Αλλά χωρίς ακτές, χωρίς νησιά, χωρίς λιμάνια γύρω γύρω, η καρδιά χτυπάει και κανείς δεν την ακούει. Ε, η Μεσόγειος είχε κι έχει ακρογιάλια, νησιά, λιμάνια αμέτρητα. Οι χτύποι της καρδιάς της, λοιπόν, ακου­ γόντουσαν τον καιρό εκείνο απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου. Κι ο κόσμος όλος ήταν του Ιουστινιανού. Του αυτοκράτορα. Αλλά μη φανταστεί κανείς έναν κόσμο φρόνιμο και υπάκουο – κάθε άλλο. Μάχες σκληρές και πολέμους ατελείωτους έκανε ο αυτο­ κράτορας για να κρατήσει τον κόσμο – κι όλο κάποια ακρίτσα του ξέφευγε, όλο κάποιο κομμάτι χοροπη