Το άστρο της αυγής

[ 12 ] μαύρη αόμματη μάσκα με φίμωτρο και τη στερεώνει στο πρό­ σωπό μου. Το οπτικό μου πεδίο σκοτεινιάζει. «Έτσι τελειώνει». Για να με λυγίσει, μακέλεψε εκείνους που αγαπώ. Όμως υπάρχει ελπίδα σ’ εκείνους που ακόμη ζουν. Στον Σέβρο. Στον Ράγκναρ και στον Χορευτή. Σκέφτομαι τον λαό μου που είναι καταδικασμένος στο σκοτάδι. Όλα τα Χρώματα σε όλους τους κόσμους, σιδηροδέσμια και αλυσοδεμένα για να μπορούν να εξουσιάζουν οι Χρυσοί, και νιώθω την οργή να καίει στη σκοτεινή τρύπα που έχει ανοίξει μέσα στην ψυχή μου. Δεν είμαι μόνος. Δεν είμαι θύμα του. Ας κάνει λοιπόν ό,τι χειρότερο μπορεί. Είμαι ο Θεριστής. Ξέρω να υποφέρω. Ξέρω το σκοτάδι. Δεν τελειώνει έτσι.