Το αστέρι του διαβόλου

Τ Ο Α Σ Τ Ε Ρ Ι Τ Ο Υ Δ Ι Α Β Ο Λ Ο Υ 13 στες είχαν φροντίσει και για τον εξαερισμό. Εντέλει, η δύστυχη επιτέθηκε στον τοίχο με τα δόντια της. Και θα μπορούσε κάλλι­ στα να τα είχε καταφέρει γιατί, αφού ο Σκοτσέζος ανακάτευε στη λάσπη μπόλικο αίμα γουρουνιού και τρίχες αλόγου για να εξοικονομεί ασβέστη που κόστιζε ακριβά, τελικά ο αρμός ήταν τόσο πορώδης, ώστε εύκολα μπορούσαν να τον θρυμματίσουν δύο γερές μασέλες από το Βέρμλαντ. Δυστυχώς, όμως, η πείνα της για ζωή την έκανε να κόβει τεράστιες μπουκιές από αμμο­ κονίαμα και πλίνθο. Στο τέλος δεν μπορούσε πια ούτε να μασή­ σει ούτε να καταπιεί ούτε να φτύσει. Άμμος, χαλίκια και κομμά­ τια πηλού έφραξαν εντελώς τον λαιμό της. Το πρόσωπό της μπλάβιασε, ο καρδιακός παλμός επιβραδύνθηκε και τελικά η γυναίκα σταμάτησε να αναπνέει. Ήταν, όπως θα έλεγαν οι περισσότεροι άνθρωποι αν την έβλεπαν, οριστικά νεκρή. Σύμφωνα με τον θρύλο όμως, η γεύση από αίμα γουρουνιού έκανε αυτή τη δύστυχη να πιστέψει ότι ήταν ακόμη ζωντανή. Και έτσι, ελευθερώθηκε αμέσως από τα σκοινιά που την κρα­ τούσαν δεμένη, πέρασε μέσα από τον τοίχο και περπάτησε ξανά στη γη. Κάποιοι γέροι στην Γκρουνερλέκα θυμούνται ακόμη την ιστορία που άκουγαν παιδιά, για μια γυναίκα με κεφάλι γου­ ρουνιού που τριγυρνούσε με ένα μαχαίρι και έκοβε τα κεφάλια των μικρών παιδιών που έμεναν έξω αργά τη νύχτα. Γιατί έπρε­ πε να έχει πάντα τη γεύση αίματος στο στόμα της, αλλιώς θα εξαφανιζόταν. Όταν συνέβαιναν αυτά, ελάχιστοι ήξεραν το όνο­ μα του χτίστη και έτσι ο Άντερσεν συνέχισε ακάματος να φτιά­ χνει αμμοκονίαμα με το πολύ ιδιαίτερο μείγμα του. Τρία χρόνια αργότερα, εκεί που δούλευε στην οικοδομή όπου είχε σημειωθεί τώρα η διαρροή νερού, έπεσε από τη σκαλωσιά –αφήνοντας πί­ σω του μόνο διακόσιες κορόνες και μια κιθάρα– και πέρασαν άλλα εκατό χρόνια μέχρι να αρχίσουν οι χτίστες να προσθέτουν και συνθετικές ίνες στα μείγματα τσιμέντου και μέχρι οι τεχνι­ κοί ενός εργαστηρίου στο Μιλάνο να ανακαλύψουν ότι τα τείχη της Ιεριχώς είχαν ισχυροποιηθεί με αίμα και τρίχες καμήλας.