Το αρχείο των χαμένων παιδιών

Τ Ο Α Ρ Χ Ε Ι Ο Τ Ω Ν Χ Α Μ Ε Ν Ω Ν Π Α Ι Δ Ι Ω Ν 19 καλώδια, αφρώδη και γούνινα αντιανέμια και το 702Τ Sound Device. Επίσης: τέσσερις μικρές βαλίτσες με τα ρούχα μας και εφτά κουτιά αρχειοθέτησης (15 x 12 x 10) με ενισχυμένους πάτους και στέρεα καπάκια. ΟΜΟΙΟΠΟΛΙΚΟΣ ΔΕΣΜΟΣ Π αρά τις προσπάθειές μας να διατηρήσουμε μια συνοχή, ανέ- καθεν υπήρχε κάποια αγωνία όσον αφορά τη θέση του καθενός μας στην οικογένεια. Είμαστε σαν εκείνα τα προβληματικά μόρια που μαθαίνουμε στη χημεία, με ομοιοπολικούς αντί για ετεροπο- λικούς δεσμούς – ή μπορεί και αντίστροφα. Το αγόρι έχασε τη βιολογική του μητέρα στη γέννα, αν και γι’ αυτό το θέμα δεν μι- λάμε ποτέ. Ο άντρας μου μου ανακοίνωσε το γεγονός, με μία και μόνη πρόταση, στις αρχές της σχέσης μας κι αμέσως κατάλαβα ότι το θέμα δεν ήταν ανοιχτό για περισσότερες ερωτήσεις. Κι εμέ- να δεν μου αρέσει να με ρωτάνε για τον βιολογικό πατέρα του κοριτσιού, οπότε κι οι δυο μας τηρούσαμε πάντα με σεβασμό μια συμφωνία σιωπής όσον αφορά τα συγκεκριμένα στοιχεία του πα- ρελθόντος μας και του παρελθόντος των παιδιών μας. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ίσως, τα παιδιά πάντα ήθελαν να ακούν ιστορίες για τους εαυτούς τους στο πλαίσιο της ομάδας μας. Θέλουν να ξέρουν τα πάντα για την εποχή που οι δυο τους έγιναν τα παιδιά μας και που όλοι μας γίναμε οικογένεια. Είναι σαν αν- θρωπολόγοι που μελετούν αφηγήσεις περί κοσμογονίας, αλλά με μια κάποια δόση ναρκισσισμού. Το κορίτσι θέλει ν’ ακούει τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά. Το αγόρι ρωτάει για στιγμές της κοι- νής τους παιδικής ηλικίας, λες και πρόκειται για πράγματα που συνέβησαν δεκαετίες ή ακόμα και αιώνες πριν. Οπότε κι εμείς τους μιλάμε. Τους λέμε όλες τις ιστορίες που μπορούμε να θυμη- θούμε. Πάντα, αν τυχόν παραλείψουμε κάποιο μέρος, μπερδέ- ψουμε καμιά λεπτομέρεια ή αν εντοπίσουν την παραμικρή από- κλιση από την εκδοχή της ιστορίας που θυμούνται, μας διακό-