ΤΟ ΑΛΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ 15 στέρνα. Μια άλλη φιγούρα του σκηνικού είναι ο ναυτικός που θέλει να µπαρκάρει και είναι σε αναζήτηση προστασίας, ή ο άλλος που έχει µόλις φτάσει, χλωµός και ασθενικός, και ψάχνει εισιτήριο για το νοσοκοµείο. Να µην ξεχνάµε και τους καπετάνιους που µεταφέρουν µε τις µικρές σκουριασµένες σκούνες τους καυσόξυλα από τις βρετανικές επαρχίες· µια φάρα ναυτικών µε φάτσες τραχιές, χωρίς όµως εκείνη τη σπιρτάδα των Γιάνκηδων στην όψη, που ωστόσο συνεισφέρουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο κονδύλι στο παρακµάζον εµπόριό µας. Βάλτε τους όλους αυτούς µαζί, όπως συνέβαινε πράγµατι κάποιες φορές, προσθέστε και διάφορους άλλους για να υπάρχει ποικιλία στο µπουκέτο, και τότε το τελωνείο γινόταν προσωρινά ένα σκηνικό που έσφυζε από ζωντάνια. Όµως τις πιο πολλές φορές, µε το που ανέβαινες τα σκαλιά, θα έπαιρνε το µάτι σου –στην είσοδο αν ήταν καλοκαίρι ή στους κατάλληλους χώρους τους µε χειµωνιά ή κακοκαιρία– µια σειρά από σεβάσµιες µορφές να κάθονται σε παλιοµοδίτικες καρέκλες, γερµένες στα πίσω πόδια τους ώστε να τους στηρίζουν ακουµπώντας στον τοίχο. Συχνά κοιµούνταν, αλλά αραιά και πού ίσως τους άκουγες να κουβεντιάζουν µεταξύ τους –κάτι ανάµεσα σε οµιλία και ροχαλητό– µ’ εκείνη την έλλειψη ενεργητικότητας που διακρίνει τους τροφίµους των πτωχοκοµείων και όλα τα ανθρώπινα όντα που η επιβίωσή τους εξαρτάται από τη φιλανθρωπία, την εξαρτηµένη εργασία και οτιδήποτε άλλο εκτός από τους δικούς τους ανεξάρτητους µόχθους. Αυτοί οι γηραιοί κύριοι –διορισµένοι για την είσπραξη των φόρων, τελώνες
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=