Το Αιγαίο στις φλόγες

11 σκαν κάτι ενδιαφέρον αυτοί οι άγριοι, αυτό ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Πράγματι, την εποχή που γράφεται –όχι τη στιγ- μή που διαδραματιζόταν– αυτή η ιστορία η Μάνη παραμένει ένας τόπος ιδιαίτερος μέσα στην Ελλάδα, η οποία ξαναέγινε ανεξάρτητο βασίλειο με τη θέλη- ση των ευρωπαϊκών δυνάμεων που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Ανδριανούπολης το 1829. Οι Μανιά- τες, ή τουλάχιστον αυτοί που αποκαλούνται έτσι και ζουν σε αυτές τις κορυφές που απλώνονται ανάμεσα στους κόλπους, έχουν παραμείνει ημιβάρβαροι και νοιάζονται περισσότερο για την προσωπική τους ελευθερία παρά για την ελευθερία της χώρας τους. Γι’ αυτό και στάθηκε σχεδόν αδύνατο να υποταχθεί αυτό το τελευταίο άκρο του Μοριά. Ούτε οι γενί- τσαροι των Τούρκων ούτε οι Έλληνες χωροφύλακες κατάφεραν να τα βάλουν μαζί τους. Καβγατζήδες, εκδικητικοί, κληροδοτούν, όπως οι Κορσικανοί, οι- κογενειακά μίση, που μόνο με αίμα μπορούν να σβή- σουν, κλέφτες από τη φύση τους κι όμως φιλόξενοι, δολοφόνοι όταν η κλοπή απαιτεί φόνο, αυτοί οι σκληροτράχηλοι βουνίσιοι ισχυρίζονται πως είναι απευθείας απόγονοι των Σπαρτιατών. Όμως, απο- μονωμένοι στις ορεινές διακλαδώσεις του Ταΰγετου, όπου βρίσκουμε χιλιάδες από αυτά τα μικρά, σχεδόν απρόσιτα φρούρια, τους «πύργους», παίζουν με ευ- κολία τον διφορούμενο ρόλο εκείνων των μισθοφό-