Το Αιγαίο στις φλόγες

9 το λίπος που δημιουργεί η τεμπελιά. Η πονηρή του φάτσα δεν ενέπνεε και μεγάλη εμπιστοσύνη. «Ε! Τι συμβαίνει, πάτερ, τι τρέχει;» φώναξε ένας απ’ τους ναυτικούς τρέχοντας προς το μέρος του. ΟΟιτυλιώτης μιλούσε τόσο ένρινα, που θα νόμι- ζε εύκολα κανείς ότι ο Ρινόφωνος 1 υπήρξε ένας από τους προγόνους των Ελλήνων που χρησιμοποιούσε την τοπική διάλεκτο της Μάνης, όπου συναντώνται τα ελληνικά, τα τουρκικά, τα ιταλικά και τα αλβανι- κά, λες και αναβίωνε η εποχή της Βαβέλ. «Μήπως τα ασκέρια του Ιμπραήμ πήραν τα υψώ- ματα του Ταΰγετου;» ρώτησε ένας άλλος ναυτικός, κάνοντας μια χειρονομία αδιαφορίας που φανέρωνε ελάχιστο πατριωτισμό. «Εκτός αν πρόκειται για Γάλλους, οπότε δε μας νοιάζει» απάντησε ο πρώτος. «Όλοι τα ίδια είναι» συμπλήρωσε ένας τρίτος ναυτικός. Κι αυτή η απάντηση έδειχνε πόσο λίγο νοιάζο- νταν για τον αγώνα, που βρισκόταν τότε στην πιο τρομερή φάση του, οι ντόπιοι της νότιας Πελοπον- νήσου, εντελώς διαφορετικοί από τους Μανιάτες του βορρά, που λάμπρυναν με την παρουσία τους τον πόλεμο της ανεξαρτησίας. Ο χοντρός όμως καλόγερος δεν μπορούσε ν’ απα- 1 Ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του θεάτρου σκιών.