Το Αιγαίο στις φλόγες

23 έκαναν κάτι τέτοιο. Και βέβαια όχι! Και μάλιστα σπά- νια δεν πετύχαιναν οι εγκληματικές τους επιχειρήσεις. Εν τω μεταξύ η σακολέβα είχε μπει στο πέρασμα. Αφού κατέβασε το μεγάλο της ιστίο, προχωρούσε μόνο με τα λατίνια της πρύμνης και τον φλόκο. Τα πανιά αυτά αρκούσαν για να φτάσει στο αγκυροβό- λιό της. Προς μεγάλη έκπληξη των ναυτικών που το πα- ρακολουθούσαν, το μικρό σκάφος προχωρούσε με απίστευτη σιγουριά μέσα στους μαιάνδρους του στε- νού. Δεν έμοιαζε να δίνει καμία σημασία σ’ εκείνο το φως που μετακινούσε η κατσίκα. Ακόμα και στο καταμεσήμερο οι ελιγμοί της δε θα ήταν πιο σωστοί. Αυτό έδειχνε πως ο καπετάνιος πρέπει να είχε αρά- ξει πολλές φορές στο Οίτυλο και ότι γνώριζε τόσο καλά το μέρος, που μπορούσε να μπει στο λιμάνι ακόμα και με βαθύ σκοτάδι. Ήδη κατάφερναν να διακρίνουν αυτόν τον τολ- μηρό ναυτικό. Η σιλουέτα του διαγραφόταν καθαρά μέσα στη σκιά, στην πλώρη της σακολέβας. Ήταν τυλιγμένος στις φαρδιές δίπλες του αμπά του, το οποίο ήταν ένα είδος μάλλινου παλτού με κουκούλα που του σκέπαζε το κεφάλι.Ήταν φανερό πως αυτός ο καπετάνιος, από τη στάση του, δεν έμοιαζε καθό- λου με τους απλοϊκούς οδηγούς άλλων πλοίων, που, στη διάρκεια των χειρισμών αγκυροβόλησης, παίζουν αδιάκοπα στα δάχτυλά τους κομπολόι με χοντρές