Το Αιγαίο στις φλόγες

22 βάλουν μπρος όλα αυτά τα τεχνάσματα που γνωρί- ζουν όλοι οι πλιατσικολόγοι, σε Ανατολή και Δύση. Το πιο εύκολο γι’ αυτούς μέσα στο σκοτάδι, που, ενώ δεν ήταν ακόμη βαθύ, δυσκόλευε τους ελιγμούς του καραβιού, ήταν να κάνουν τη σακολέβα να εξο- κείλει στα στενά περάσματα του κόλπου. «Στο φανάρι του λιμανιού!» είπε απλά ο Γκότζος, στον οποίο οι σύντροφοί του υπάκουαν χωρίς δεύ- τερη σκέψη. Ο γερο-ναυτικός έγινε κατανοητός. Σε δύο λεπτά εκείνο το φανάρι –ένα απλό λαδοφάναρο, αναμμένο στην άκρη ενός κονταριού που ορθωνόταν στον μι- κρό μόλο– έσβησε απότομα. Αμέσως το αντικατέστησαν με ένα άλλο, που το- ποθετήθηκε αρχικά προς την ίδια κατεύθυνση. Όμως, αν το πρώτο ήταν ακίνητο πάνω στον μόλο και έδειχνε ένα σημείο πάντα σταθερό για τον ναυ- σιπλόο, το δεύτερο ήταν κινητό, μπορούσε να τον παρασύρει έξω από το πέρασμα και να τον ρίξει σε κάποια ξέρα. Το φως αυτού του φαναριού, πράγματι, δε διέφε- ρε καθόλου από αυτό του λιμανιού. Μόνο που ήταν δεμένο στα κέρατα μιας κατσίκας, που την έσπρω- χναν αργά στους πρόποδες του γκρεμού. Άλλαζε λοιπόν θέση μαζί με το ζώο και θα μπορούσε να οδηγήσει τη σακολέβα σε λάθος χειρισμούς. Δεν ήταν φυσικά η πρώτη φορά που οι Οιτυλιώτες