Το Αιγαίο στις φλόγες

20 θα κρινόταν η τύχη της. Αν εξακολουθούσε να τρα- βάει προς το βάθος του κόλπου, ο Γκότζος και οι σύντροφοί του δε θα είχαν καμιά ελπίδα να την κυ- ριεύσουν. Πράγματι, κι αν ακόμα ρίχνονταν στα πιο γρήγορα πλεούμενά τους, δε θα είχαν καμία πιθανό- τητα να τη φτάσουν, αφού έτρεχε γρήγορα με τα τεράστια πανιά της, που δεν τη βάραιναν καθόλου. «Εδώ έρχεται!» Αυτές τις δύο λέξεις φώναξε ο γερο-ναυτικός, τε- ντώνοντας το χέρι του, που κατέληγε σε γάντζο, σαν να επιχειρούσε ήδη ρεσάλτο. Ο Γκότζος δε γελιόταν. Η σακολέβα είχε βάλει πια πλώρη για το Οίτυλο. Την ίδια στιγμή μάζεψαν τον παπαφίγκο και τον δεύτερο φλόκο. Έπειτα με τα σκοινιά μάζεψαν τη γάμπια. Ξαλαφρωμένη έτσι από το ένα μέρος των πανιών της, πειθαρχούσε πε- ρισσότερο στο χέρι του τιμονιέρη. Η νύχτα είχε αρχίσει να πέφτει για τα καλά. Η σακολέβα ίσα που θα προλάβαινε να μπει στα πε- ράσματα του Οίτυλου. Υπήρχαν εδώ κι εκεί υποθα- λάσσιοι βράχοι που έπρεπε να αποφύγει κανείς για να μη διατρέξει κίνδυνο ολοκληρωτικής καταστρο- φής! Όμως η σημαία του πιλότου δεν είχε υψωθεί στο ψηλότερο κατάρτι του μικρού σκάφους. Ο κα- πετάνιος του πρέπει λοιπόν να γνώριζε τέλεια αυτά τα πολύ επικίνδυνα μέρη, αφού αναλάμβανε το ρί- σκο ελιγμών χωρίς να ζητήσει τη βοήθεια πλοηγού.