Το Αιγαίο στις φλόγες

15 οι Οιτυλιώτες συζητούσαν δυνατά. Τι ήταν αυτό το σκάφος που είχε δει στ’ ανοιχτά ο καλόγερος; Με τον βόρειο-βορειοδυτικό άνεμο που δυνάμωνε όσο έπεφτε η νύχτα, το καράβι αυτό, με φουσκωμέ- να τα πανιά, έπλεε γρήγορα. Ίσως μάλιστα να περ- νούσε σύντομα τον κάβο Ματαπά. Από την πορεία του, έμοιαζε να έρχεται από τα παράλια της Κρήτης. Το σκαρί του άρχιζε να φαίνεται πάνω από τη λευκή κυματιστή γραμμή που άφηνε πίσω του. Όμως τα πανιά του ήταν ακόμη ένας άμορφος όγκος, δεν τα ξεχώριζε το μάτι. Ήταν, επομένως, δύσκολο να κα- ταλάβει κανείς τι είδους πλοίο ήταν. Γι’ αυτό και ακούγονταν γνώμες που άλλαζαν διαρκώς. «Είναι σεμπέκο» έλεγε ένας ναυτικός. «Μόλις διέ­ κρινα τα τετράγωνα πανιά στο κατάρτι της πλώρης του!» «Μα τι λες!» απαντούσε άλλος «με γολέτα μοιάζει. Δε βλέπετε την υπερυψωμένη πρύμνη του και την εξογκωμένη καρίνα;». «Τι σεμπέκο και γολέτα! Ποιος μπορεί να τα ξε- χωρίσει σε τέτοια απόσταση;» «Δεν είναι φρεγάτα με τετράγωνα πανιά;» σχολία­ σε ένας άλλος ναυτικός, που προσπαθούσε να δει μακριά βάζοντας τις παλάμες του δεξιά κι αριστερά από τα μισόκλειστα μάτια του. «Ας μας βοηθήσει ο Θεός!» είπε ο γερο-Γκότζος. «Όλα αυτά είναι τρικάταρτα καράβια και αξίζουν