Το Αιγαίο στις φλόγες

12 ρων του Μεσαίωνα που επέβαλλαν τους φεουδαρ- χικούς νόμους με το μαχαίρι ή το όπλο. Αν, λοιπόν, οι Μανιάτες είναι ακόμα και σήμερα ημιάγριοι, εύκολο είναι να φανταστούμε σε ποια κα- τάσταση βρίσκονταν πριν από πενήντα χρόνια. Προτού οι διαδρομές των ατμόπλοιων μετατρέψουν σε παρελθόν τις λεηλασίες τους στις θάλασσες, στο πρώτο τέταρτο του αιώνα μας, υπήρξαν οι πιο τολ- μηροί πειρατές και προκαλούσαν τρόμο στα εμπο- ρικά καράβια σε όλα τα λιμάνια της Ανατολής. Και συγκεκριμένα το ορμητήριο του Οίτυλου, λό- γω της θέσης του στην άκρη της Πελοποννήσου, στην είσοδο δύο θαλασσών και σε κοντινή απόστα- ση από τα Κύθηρα, αγαπημένο κρησφύγετο των κουρσάρων, μπορούσε να δέχεται όλους αυτούς τους κακοποιούς που λυμαίνονταν το αρχιπέλαγος και όλα τα γειτονικά παράλια τηςΜεσογείου. Το σημείο όπου βρίσκονταν οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της περιοχής της Μάνης έφερε ειδικότερα τότε το όνομα Κακοβούνι και οι Κακοβουνιώτες, από τις δυο πλευρές του ακρωτηρίουΜαταπάς (Ταίναρο), μπο- ρούσαν με άνεση να κάνουν τις επιχειρήσεις τους. Στη θάλασσα, έκαναν επίθεση στα πλοία. Από τη στεριά, τα παρέσυραν με ψεύτικα σινιάλα προς το μέρος τους. Παντού, τα λεηλατούσαν και τα έκαι- γαν. Αν τα πληρώματά τους ήταν Τούρκοι, Μαλτέ- ζοι, Αιγύπτιοι ή και Έλληνες ακόμα, λίγο τους ενδιέ