Το αγόρι στο θεωρείο - επετειακή έκδοση

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΑΡΛΑΣΗ 34 | Εγώ λέω πως είναι κουκλόσπιτο» μου ψιθύρισε με βεβαιό­ τητα η Αρετή, όταν πέσαμε καταγής να κοιμηθούμε εκεί­ νη τη νύχτα. Δεν της κολλούσε ύπνος, το ένιωθα, όμως εμένα τα μάτια μου έκλειναν. Μέρες είχαμε να κοιμηθού­ με κάπου που έστω να θύμιζε σπίτι. Τόσες μέρες και νύ­ χτες στον δρόμο κι ήθελα να κοιμηθώ όπως μόνο οι άν­ θρωποι που δεν έχουν καμία έγνοια και καμία θλίψη να τους βαραίνει κοιμούνται. Δεν ήθελα κι ούτε είχα κουρά­ γιο να της χαλάσω το χατίρι. «Εντάξει. Λοιπόν. Είναι κουκλόσπιτο». «Θα ζούμε όπως οι κούκλες σ’ ένα κουκλόσπιτο». «Μα εσύ έλεγες πως δε σου πολυαρέσουν τα κουκλό­ σπιτα». «Μα γι’ αυτό ακριβώς!» Εκείνη τη νύχτα δεν ξαναμίλησε. * * *