Το αγόρι που ζούσε με δράκους

27 Τότε πετάχτηκε και ο Κάι, που δεν ήθελε προ- φανώς να μείνει πίσω. «Και οΜασκαράς είναι το καλύτερο κλεφτρόνι που υπάρχει. Γιατί είναι σαν χαμαιλέοντας που αλλάζει χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον». Για του λόγου το αληθές, μια οικογενειακή συ- σκευασία ποπ κορν πέταξε έξω από την τσάντα της Κατ πηγαίνοντας προς το μέρος του Τεντ, και μάλιστα παραλίγο να τον χτυπήσει στο πρόσωπο. Ο Μασκαράς είχε γίνει αόρατος, παίρνοντας το χρώμα της μπλε παπλωματοθήκης, και έτσι κανείς μας δεν τον πρόσεξε που πλησίασε κλεφτά την ανοιχτή τσάντα. Όλοι γύρισαν και κοίταξαν τον Λάμπη, που καθόταν πλέον ήσυχα ήσυχα πάνω στον ώμο μου, με την ουρά του κουλουριασμένη γύρω από τον λαιμό μου. Με την άκρη του ματιού μου είδα έναν μικρό τιρκουάζ κυματισμό να διατρέχει τις φολίδες του, πράγμα που σήμαινε πως ετοιμαζόταν να πά- ρει άλλον έναν υπνάκο. Δεν μπορούσα να προσφέρω ψητά μαρσμέλοου ή γρανίτες, και ο Λάμπης δεν μπορούσε να καμου- φλαριστεί και να μετατραπεί σε πορτοφολά σαν