Το αγόρι που ζούσε με δράκους

25 σε την καπελιέρα της μαμάς για τουαλέτα και κατέστρεψε την τούρτα γενεθλίων του μπαμπά. Ακόμα εμένα κατηγορεί η μαμά». «Ίου» είπε η Κατ με μια γκριμάτσα. «Αηδία». «Όχι για την καπελιέρα, για την τούρτα» διευ- κρίνισε ο Τεντ, πλαταγίζοντας αποδοκιμαστικά τη γλώσσα του. «Τέλος πάντων, δεν έχωπεριθώριο να τον αφήσω να με μπλέξει σε άλλους μπελάδες». «Εντάξει, σοβαρά τώρα, πώς τα πάμε;» ρώτησα. Ένας από τους λόγους που είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε ήταν για να δούμε πώς προσαρμό- ζονταν οι δράκοι. Είχαν περάσει πέντε μέρες από τη νύχτα που κατασκηνώσαμε στον κήπο του παπ- πού, και πήγαμε στο δέντρο με τα φρούτα του δρά- κου και πιάσαμε τους δράκους μας. Πέντε μέρες από το φιάσκο με τα ιπτάμενα φλεγόμενα λάχανα που είχε προκαλέσει ο άλλος, ακόμα πιο γρουσού- ζης, υπέρτατος εχθρός μας, ο Γκριμ, ο γείτονας του παππού, που μπροστά του ακόμα και ο Γκριντς φάνταζε η προσωποποίηση της φιλικότητας. Ο Τεντ μού έδωσε ένα μαρσμέλοου, αριστοτε- χνικά ψημένο από τον Ήλιο. «Πετυχαίνει τέλεια το ψήσιμο, αν και δε θα σας