Το αγόρι που ζούσε με δράκους

24 σεις, σαν ένα από τα ρεψίματα του Ήλιου. Πα- ρότι τα δίδυμα αλληλοϋποστηρίζονταν στα δύσκο- λα και ήταν πάντα εκεί ο ένας για τον άλλον, οι καβγάδες τους ήταν πραγματικά ομηρικοί. Και φαινόταν πως η απόκτηση δράκων δεν είχε αλλά- ξει πολύ τα πράγματα. Ίσα ίσα που είχαν βρει άλλον έναν λόγο για να μαλώνουν. ΟΤεντ είχε ήδη αρχίσει να αδειάζει την τσάντα της Κατ, βγάζοντας έξω πατατάκια και ανοίγο- ντας με βιασύνη σοκολάτες, τις οποίες καταβρό- χθιζε ολόκληρες. «Χριστέ μου, Τεντ» είπε γελώντας ο Κάι. «Κά- νεις σαν να σ’ έχουν στην πείνα». «Συγνώμη, παιδιά» ψέλλισε μπουκωμένος ο Τεντ, σκουπίζοντας σοκολάτες από το πρόσωπό του. «Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο τρώει ο Ήλιος! Ευτυχώς που η μαμά ψωνίζει τα πάντα χοντρική – αν και το μεγαλύτερο μέρος των σνακ, που θα έπρεπε να κρατήσουν υποτίθεται έναν μή- να, φαγώθηκαν μέσαστο τελευταίο σαρανταοκτάω­ ρο. Αναγκάστηκα να τα αναπληρώσω από το προ- σωπικό μου απόθεμα. Και πατάω ήδη σε τεντω- μένο σκοινί εξαιτίας τουΉλιου, που χρησιμοποίη