Το αγόρι που ζούσε με δράκους

21 αστραπιαία αντανακλαστικά μου– τις έσβησα όλες πριν προλάβουν καν να προσγειωθούν. «Εντυπωσιακό» είπε ο Τεντ, γνέφοντας. «Ο Ήλιος δεν είναι από τους δράκους που βγάζουν ασταμάτητα σπίθες. Είναι πιο πολύ τύπος της έκρηξης μια κι έξω. Και συνήθως το παθαίνει μό- νο όταν είναι φαγωμένος. Χωρίς πλάκα, αφήνει τις πιο πύρινες πορδές. Για να μη μιλήσω για τα εκρηκτικά του ρεψίματα!» «Μα εσύ δεν είπες ότι τρώει όλη την ώρα;» είπα, κοιτάζοντας γύρω γύρω το δωμάτιό του και συνει- δητοποιώντας πως δεν υπήρχαν τόσο πολλά ίχνη πυρκαγιάς όσο θα περίμενα. «Ναι» είπε ο Τεντ, ανασηκώνοντας τους ώμους του. «Αλλά τις περισσότερες φορές καταλαβαίνω πότε είναι έτοιμος να αμολήσει καμία, και τρέχω να στρέψω τη σωστή μεριά προς τα έξω, προτού κάνει τεράστια ζημιά. Γι’ αυτό είμαι αναγκασμέ- νος να κρύβω όλα τα σνακ. Αν ξέρω πότε έχει φάει, τότε ξέρω μέσες άκρες πότε μπορεί να τις αμολήσει!» Αν και το σχέδιο αυτό δεν ήταν αλάνθαστο, όπως θα διαπιστώναμε πολύ σύντομα.