Το αγόρι που ζούσε με δράκους

19 λάρις ο Καταστροφέας. Αλλά, όπως είπα, αυτό θέλω να μείνει μεταξύ μας. Όσο για μένα, την πρώτη νύχτα που απέκτησα τον δράκο μου, ήθελα να τον βαφτίσω Σπίθα, μιας και καψάλισε ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε στο δω- μάτιό μου. Αλλά το θέμα είναι ότι ο δράκος μου αλλάζει χρώματα. Λαμπυρίζει. Οπότε του ταίρια- ξε το όνομα Λάμπης. Τις περισσότερες φορές εί- ναι κόκκινος, αν και ούτε τότε μπορεί να αποφα- σίσει πάντα τι χροιά να πάρει, οπότε καταλήγει να λαμπυρίζει με διάφορες αποχρώσεις, από το ζωηρό πορφυρό ως το βαθύ ρουμπινί. Όταν κά- θεται να κοιμηθεί στην αγκαλιά της αδελφής μου της Λόλι, οι φολίδες του κυματίζουν και σπιθίζουν με τιρκουάζ λάμψεις, σαν να τον διαπερνάει ένα χρωματιστό ρίγος ικανοποίησης. Αλλά έτσι και τον πάρει στο κυνήγι ο Τομ-Τομ, ο γάτος μας, τότε ακτινοβολεί με πορτοκαλί ελεκτρίκ λάμψεις. Το τέλειο όμως είναι όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι μου με τον Λάμπη κουλουριασμένο δίπλα μου, και τότε αρχίζει να λάμπει σαν πυρωμένο κάρβουνο. Και αποκοιμιέμαι με τον δράκο να μου ζεσταίνει τα όνειρα.