Το αγόρι που τραγουδούσε με δράκους

16 κροσκοπικών γαλάζιων σπινθήρων μεταδόθηκαν από το ένα αγκάθι στο άλλο κατά μήκος της ράχης του, και ένιωσα τις τρίχες μου να σηκώνονται όρ- θιες στη γνώριμη αίσθηση του ηλεκτρισμού που με διαπέρασε. Και τότε, ο δράκος υψώθηκε στον αέρα. Πέταξε ψηλά και προσγειώθηκε σ’ έναν από τους προβολείς που υπήρχαν γύρω γύρω από το γήπεδο του κρίκετ. Η λάμπα ζωντάνεψε, φωτίζο- ντας το χορτάρι και τους δράκους που άνοιγαν τρύπες στο έδαφος. Για μια στιγμή, σκέφτηκα ότι η φωταψία θα τους έκανε να πετάξουν μακριά και να χαθούν στη νύχτα. Αλλά πού τέτοια τύχη. Δεν μπορείτε να πείτε πάντως, ποτέ δε χάνω την αισιοδοξία μου. Αν και θα περιμένατε να είχα μάθει το μάθημά μου. Γιατί ας μη γελιόμαστε, η ζωή με τους δράκους δεν είναι ποτέ εύκολη. Με το που άναψε ο προβολέας, οι δύο δράκοι χορευτές άρχισαν να κάνουν ακόμα πιο δραματι- κές φιγούρες και ξέφρενους στροβιλισμούς, θαρ- ρείς και ο φωτισμός ήταν το στοιχείο που έλειπε από τη χορογραφία τους. Ωστόσο, ο μυξιάρης δράκος θα πρέπει να τρόμαξε πολύ, γιατί βούτηξε στάζοντας πάνω από τους δύο δράκους που άνοι-