Το αγόρι που πετούσε με δράκους

τρεμόφεξε κάτω από τα δάχτυλά μου, καθώς οι φολίδες του άλλαξαν χρώμα. Κάρφωσα τα μάτια έξω από το παράθυρο και φαντάστηκα τον Τεντ, την Κατ και τον Κάι κου­ λουριασμένους με τους δράκους τους. Και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω ένα χαμόγελο. Οι τέσ­ σερίς μας αποτελούσαμε την ομάδα των υπερη­ ρώων, που με τους δράκους στο πλευρό μας μπο­ ρούσαμε να καταφέρουμε σχεδόν τα πάντα. Αλλά τότε, ο Λίαμ, ο υπέρτατος εχθρός μας, τρύπωσε με το έτσι θέλω στην εικόνα και την τσα­ λαπάτησε, την έκανε άνω κάτω, θυμίζοντάς μου ότι ίσως να μην ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Βλέπετε, στις αρχές του καλοκαιριού, ο Λίαμ είχε μπει μουλωχτά στον κήπο του παππού και είχε καταφέρει να αποκτήσει τον δικό του δράκο. Ναι, ξέρω, πολύ μουλωχτός τύπος! Όχι μόνο αυ­ τό, αλλά όταν ο δράκος του άφηνε την ανάσα του πάνω στα πράγματα, τα έκανε να μεγαλώνουν πάρα πολύ γρήγορα – και να γίνονται πάρα πολύ τεράστια! Αφού υπερμεγέθυνε τον ηλίανθό του για να καταφέρει να νικήσει στον σχολικό διαγωνισμό, ο Λίαμ προχώρησε μάνι μάνι στην υπερμεγέθυνση 15