Το αγόρι που πετούσε με δράκους

1 Άστρο φωτεινό λάμπει γιορτινό 13 Το πρώτο που πρόσεξα ήταν πως ο Λάμπης δε βρισκόταν εκεί. Η γλυκιά λάμψη του μικροκαμω­ μένου του σώματος είχε εξαφανιστεί. Είχα απο­ κοιμηθεί με τον δράκο μου φωλιασμένο, όπως πάντα, δίπλα μου, αλλά ξύπνησα με τρέμουλο, καθώς δε με ζέσταινε πια η ανάσα του πάνω στο στήθος μου. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και τα έτριψα για να φύγουν οι τσίμπλες, ξαναζώντας το όνειρο που έβλεπα – ένα όνειρο γνώριμο, που αν ήμουν γάτος θα με είχε κάνει να γουργουρίζω από ευχαρίστηση. Σκόρπιες εικόνες του ονείρου ακτινοβολούσαν μπροστά μου. Πράσινα φώτα απ’ άκρη σ’ άκρη