Το αγόρι που πετούσε με δράκους

25 μια συμφωνία, αν θυμάσαι» μου ψιθύρισε ο παπ­ πούς. Άρχισα να νιώθω τσιμπήματα στα χέρια μου. Δεν ήθελα να του απαντήσω, γιατί τότε θα συμ­ φωνούσα και πάλι με το σχέδιό του. Και όσο πε­ ρισσότερο χρόνο το σκεφτόμουν, τόσο περισσό­ τερο συνειδητοποιούσα ότι δεν ήταν κάτι με το οποίο μπορούσα να συμφωνήσω. Χρειαζόμουν ένα διαφορετικό σχέδιο. Αλλά δεν μπορούσα να σκε­ φτώ τίποτα. Τίποτα απολύτως. Ο εγκέφαλός μου, που συνήθως δεν μπορούσε να σταματήσει να γεν