Το αγόρι που ονειρευόταν δράκους

11 γελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Και στα αριστερά μου η Κατ και ο Κάι καβάλα στην Κριστάλ και στον Μασκαρά. Εξακολουθούσαν να πηγαίνουν στήθος με στή­ θος, τινάζοντας πότε πότε τις ουρές τους, στην προσπάθεια να κάνουν τον αντίπαλο να βγει από την πορεία του. Ωραία. Αυτό σήμαινε ότι ήταν τόσο απασχολημένοι με το πώς θα νικήσουν ο ένας τον άλλον, που δεν αποτελούσαν σοβαρή απειλή. Ακούστηκε ένα μουγκρητό και ο Λάμπης άνοι­ ξε τα σαγόνια του, και από μέσα ξεπετάχτηκαν γαλάζιες φλόγες. Ο αγώνας δεν είχε τελειώσει. Ούτε κατά διάνοια. Τα φτερά του Λάμπη ανοιγό­ κλειναν γρήγορα και δυνατά. Άφησε άλλη μια κραυγή καθώς πλησίαζε τον Ήλιο. Την εποχή που ο Λάμπης ήταν μικρός και από το στόμα του έβγαιναν μόνο σπίθες, έβλεπα όνει­ ρα ότι πετούσα, και αναρωτιόμουν πώς θα ήταν αν μπορούσα να καβαλήσω πραγματικά δράκο. Και τώρα ήξερα. Πετώντας πάνω από τα σύννεφα και διαγράφοντας μια πλατιά καμπύλη στον ου­ ρανό, σαν διάττοντας αστέρας, ούρλιαξα μαζί του. Εδώπάνω, όλα ήταν απίστευτα αστραφτερά και