Το αγόρι που μεγάλωνε δράκους

22 Κοίταξα τον κόκκινο αγκαθωτό καρπό που φεγ­ γοβολούσε μες στα χέρια μου. Και δεν ξέρω αν ήταν επειδή τον τράβηξα λίγο πιο δυνατά, ή αν απλά διάλεξε εκείνη τη στιγμή για να ωριμάσει τελείως, πάντως για τον έναν ή τον άλλον λόγο, ο καρπός χωρίστηκε από το ζωηρόχρωμο κοτσάνι του. Κι έτσι όπως τον κοίταξα μέσα στην παλάμη μου, ένιωσα για κάποιο λόγο ότι δεν ήθελα να τον πετάξω στον σωρό στον οποίο θα βάζαμε φωτιά. Τον έκρυψα λοιπόν κάτω από τη μασχάλη μου και ακολούθησα τον παππού στο σπίτι. Αργότερα, όταν γύρισα στο σπίτι μας, άφησα τον καρπό που έμοιαζε με ανανά πάνω στο γραφείο μου και πληκτρολόγησα τις λέξεις «παράξενο αγκαθωτό φρούτο» στο πλαίσιο αναζήτησης του υπολογιστή. Διάφορες εικόνες εμφανίστηκαν στην οθόνη και να το, δίπλα ακριβώς στο «ντούριαν» – που απ’ ό,τι έλεγε μύριζε λιγάκι σαν κακά, οπό­ τε πάλι καλά που δεν ανακαλύψαμε τίποτα τέτοιο! Όχι, να το: με μέγεθος μάνγκο, κόκκινο, αγκαθω­ τά φύλλα σαν του ανανά. Ήταν σίγουρα το ίδιο