Το αδίδακτο κείμενο: Αρχαία Ελληνικά Β' και Γ' Λυκείου

H ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ | ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ 1 ΘΕΜΑ ΤΟ ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ || Β΄ ΚΑΙ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ | 21 | 9. ἢν καὶ τοὺς ἄλλους στρατιώτας συλλέγητε καὶ παραθαρρύνητε: δύο δευτερεύου- σες υποθετικές προτάσεις· με απόδοση το ἂν ποιῆσαι (= ποιήσαιτε ἄν), σχηματίζεται σύνθετος εξαρτημένος υποθετικός λόγος του προσδοκωμένου. συλλέγητε καὶ παραθαρρύνητε: ρήματα. ὑμεῖς: ενν. υποκείμενο των ρ. τοὺς στρατιώτας: αντικείμενο των ρ. ἄλλους: επιθετικός προσδιορισμός στο στρα- τιώτας. 10. οἶμαι ἂν ὑμᾶς πάνυ ἐν καιρῷ ποιῆσαι: κύρια πρόταση κρίσεως. οἶμαι: ρήμα. ἂν ποιῆσαι: ειδικό δυνητικό απαρέμφατο, αντικείμενο του ρ. ὑμᾶς: υποκείμενο του απαρεμφάτου, ετεροπροσωπία . ἐν καιρῷ: ΠΣ του χρόνου στο ἂν ποιῆσαι. πάνυ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο ἐν καιρῷ. 11. Νῦν γὰρ ἴσως καὶ ὑμεῖς αἰσθάνεσθε: κύρια πρόταση κρίσεως. αἰσθάνεσθε: ρήμα. ὑμεῖς: υποκείμενο του ρ. νῦν: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρ . ἴσως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου. 12. ὡς ἀ θύμως μὲν ἦλθον ἐπὶ τὰ ὅπλα, ἀ θύμως δὲ πρὸς τὰς φυλακάς: πλάγια ερω- τηματική πρόταση, μερικής άγνοιας, αντικείμενο στο ρ. αἰσθάνεσθε. ἦλθον: ρήμα. οἱ στρατιῶται: ενν. υποκείμενο του ρ. ἀ θύμως: επιρρηματικός προσ- διορισμός του τρόπου στο ρ. ἐπὶ τὰ ὅπλα: ΠΣ της σκόπιμης κατεύθυνσης. πρὸς τὰς φυλακάς: ΠΣ της σκόπιμης κατεύθυνσης. 13. Ὥστε οὕτω γ᾽ ἐχόντων οὐκ οἶδα: κύρια πρόταση κρίσεως. Ο σύνδεσμος ὥστε στην αρχή περιόδου είναι παρατακτικός και εισάγει κύρια πρόταση, όταν δεν ακολουθεί άλλη κύρια. οὐκ οἶδα: ρήμα. ἐγώ: ενν. υποκείμενο του ρ. Ηπρόταση 14 λειτουργεί ως αντικείμενο του ρ. οἶδα. ἐχόντων (τῶν ἀ νδρῶν): γενική απόλυτη, αιτιολογική μετοχή (= ἐπειδὴ ἔχουσι). τῶν ἀ νδρῶν: υποκείμενο της μετοχής. οὕτω: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἐχόντων. 14. ὅ,τι ἄν τις χρήσαιτο αὐτοῖς: πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής άγνοιας, αντι- κείμενο στο ρ. οὐκ οἶδα. Εκφέρεται με δυνητική ευκτική, γιατί δηλώνει το δυνατόν στο παρόν ή στο μέλλον. χρήσαιτο ἄν: ρήμα. τις: υποκείμενο του ρ. αὐτοῖς: αντικείμενο του ρ. ὅ,τι: αιτιατική του σκοπού. 15. εἴτε νυκτὸς δέοι εἴτε καὶ ἡμέρας: δύο δευτερεύουσες υποθετικές προτάσεις· με απόδοση την πλάγια ερώτηση: ὅ,τι ἄν τις χρήσαιτο αὐτοῖς , σχηματίζεται σύνθετος εξαρτημένος υποθετικός λόγος της απλής σκέψης του λέγοντος. δέοι: απρόσωπο ρήμα. χρήσασθαι: ενν. τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο του ρ. τινα: ενν. υποκείμενο του χρήσασθαι, ετεροπροσωπία. αὐτοῖς: αντικείμενο του χρήσασθαι. νυκτός – ἡμέρας: γενικές του χρόνου στο χρήσασθαι.