Του έρωτα και της αγάπης (Ποιήματα από τη Σαπφώ μέχρι τον Ρεμπώ)

— 19 — αυτόν που τον περιφρονούσε όλη η Τροία – κι ούτε παιδιά ούτε γονείς αγαπητούς λογάριασε – και για να πάει μακριά και ν’ αγαπιέται – αφέθηκε, κι έτσι τυφλά τη συνεπήρε η Κύπρις – γιατί η γυναίκα είναι τρωτή, και σκέφτεται –επιπόλαια– μονάχα το παρόν – όπως και τώρα την Ανακτορία – ποιος τη θυμάται πια – είναι απούσα – μα εγώ τη χάρη της σαν βάδιζε – το λαμπερό της πρόσωπο – πώς θα ’θελα να ξαναδώ – –να ξαναδώ αυτήν!– παρά τα όπλα των Ληδών και τους στρατιώτες τους ν’ αστράφτουν μες στις πανοπλίες – αφού το ξέρω εγώ καλά– δεν γίνεται να τα ’χεις όλα και να ’σαι ευτυχισμένος – ένα και μόνο ένα σού πέφτει τυχερό – κι αυτό – είναι απροσδόκητο