Του έρωτα και της αγάπης (Ποιήματα από τη Σαπφώ μέχρι τον Ρεμπώ)

— 18 — και πόσα περιδέραια φτιαγμένα από πολύχρωμα λουλούδια δεν τα περνούσες γύρω απ’ τον λαιμό – με πόσα αρώματα βαριά – βασιλικό και βρένθειο – δεν άλειβες τα όμορφα μαλλιά σου – ή ξαπλωμένη πλάι μου –σε στρώμα μαλακό– κολλώντας το κορμί σου στο δικό μου – το ξέχασες; τον πόθο σου πώς ξεδιψούσες – καλύτερα να ’μουν νεκρή – πραγματικά *** άλλοι τους καβαλάρηδες – άλλοι τους στρατιώτες – άλλοι τους ναυτικούς – βρίσκουν πως είναι τ’ ωραιότερο πράγμα στη μαύρη γη – για μένα όμως είναι: ό,τι ο καθένας αγαπά Δεν είναι δύσκολο να το εξηγήσεις αν σκεφτείς πως η Ελένη απ’ όλους τους ωραίους άντρες – ποιον διάλεξε σαν άριστο; – Σαπφώ